Horeca

Door: Reefje

Geplaatst op Jun 18, 2012

Het blijft een missie om een vaste baan in Sydney te vinden. Verder dan drie uur enveloppen dichtvouwen en een dagje receptioniste spelen, kom ik niet. Omdat ze weten dat ik een backpacker ben en dus niet langer dan drie maanden in Sydney blijf, wordt de kans op een fatsoenlijke steady baan erg klein. En dus moet ik het doen met een dag hier werken en een aantal dagen daar. Helaas sluiten deze klussen nooit op elkaar aan. Na mijn zoveelste klacht over het jobhunten, vraagt Quentin waarom ik me niet inschrijf bij een catering uitzendbureau. Uh, misschien omdat ik geen ervaring whatsoever in de horeca heb?! “Dan verzin je toch wat en maak je een nep cv,” zegt ie. Tja, waarom ook niet !

Woensdag zit ik bij Kim van Alseasons aan tafel. “Goh je hebt best veel ervaring opgedaan in die 4 jaar”, zegt ze. Tijdens mijn 4 studiejaren heb ik veel bar- en serveerwerk gedaan tijdens festivals, bruiloften en werkgelegenheden, aldus mijn nep cv! Het schijnt te werken, want vrijdag mag ik terug komen voor de inductie (uitleg over het reilen en zeilen van Alseasons). Voordat ik überhaupt aan de slag kan in een gelegenheid waar ze alcohol schenken, moet ik eerst mijn Responsible Service of Alcohol diploma halen. Tijdens deze cursus leer je alles over de Australische wetgeving m.b.t. tot alcohol en alle belangrijke dingen die je moet weten als je dit goedje aan de mensen verstrekt. Het zal mij benieuwen!

Zo zit ik de volgende dag om 10 uur in een kleine vergaderruimte met nog 15 anderen. Nadat we een voorstel rondje hebben gedaan legt John (teacher) uit wat nou precies de bedoeling is van deze cursus. We krijgen een studiegids in onze handen gedrukt, waar we alle informatie kunnen vinden over het alcoholgebruik in New South Wales. Alles wat in dit boekje staat, neemt John met ons door via een powerpoint presentatie. Vanaf 18 jaar mogen de Ozzies een alcoholisch drankje bestellen aan de bar. En het is onze taak om de minderjarigen eruit te pikken en verder geen alcohol te geven aan mensen die al lichtelijk dronken zijn. “Maar op een vrijdag- en zaterdagavond is iedereen toch zo’n beetje bezopen?”, merk ik op. “Nou,” zegt John, “het gaat vooral om de lui die waarschijnlijk voor problemen gaan zorgen. Het is aan jullie om die mensen eruit te pikken en alcohol te weigeren als zij erom vragen.”

Goed, de cursus stelt voor de rest weinig voor. (Vooral als je nagaat, dat John’s vrouw gisteren nog haar rijbewijs is kwijtgeraakt, omdat ze achter het stuur zat met te veel alcohol op!) Net zoals in Amerika, heerst in Australië ook een ‘I sue you’ mentaliteit, wat inhoudt dat er nogal wat regels zijn voor bargelegenheden, waar wij ons aan moeten houden. Zo is de bar nog steeds verantwoordelijk (en dus aansprakelijk) voor diegene die ze eruit gooien. Want stel je voor dat juist die lastige persoon, die de uitsmijter eruit heeft gegooid, net een ongeluk krijgt voor jouw bar. Je raadt het al, de bar kan dan ‘gesued’ worden. Daarom moet de bouncer altijd vragen aan diegene of wij een taxi voor hem kunnen regelen om hem veilig naar huis te brengen. Aan het einde van de dag (na een test van 15 minuten), sta ik dan buiten met een gloednieuw certificaat in mijn handen.

Vrijdag na mijn inductie bij het uitzendbureau, krijg ik al meteen een papiertje met de gegevens van mijn eerste klus in mijn handen gedrukt. Zaterdag mag ik tijdens het Future Music Festival, meehelpen aan de bar. Als ik de bewuste dag enigszins nerveus achter de bar sta, blijkt al gauw dat het een vrij makkelijke klus is. Samen met een andere Alseasons collega bedien ik de kassa en levert hij de drankjes aan de klanten. Na 6 uurtjes werken (waarvan anderhalf uur pauze, omdat onze tent onder water kwam te staan door een gesprongen waterleiding!), ben ik 15 dollar aan tips + mijn salaris (12 euro per uur) rijker. Niet slecht voor een eerste keer!

Ook de volgende baantjes blijken redelijk makkelijk te zijn (volgens Quentin is het niveau van de horeca in Australië niet te vergelijken met het niveau in Europa, Ozzies zijn nogal lui!). Gemiddeld bestaat een shift uit 4 tot 6 uur en meestal werk je gemiddeld maar zo’n 3 tot 4 uur echt hard. Het werk betaald vrij goed (geen idee wat het in Nederland betaald?!) tussen de 11,50 en 19 euro per uur. Over het algemeen doe ik veel barwerk en events waarbij ik met dienbladen en zelfs met 3 borden tegelijk moet werken. Na wat oefenen en wat tips van Quentin gaat het werk me zeer goed af (heb althans nog niets laten vallen!). En nog belangrijker, niemand heeft door dat ik helemaal geen ervaring heb!

We zijn nu een kleine twee maanden verder en ik ben nog steeds erg blij dat ik de stap heb gezet om in de horeca te werken. Doordat ik goede kritiek van mijn werkgevers krijg, krijg ik steeds meer en beter betaalde banen van de meisjes van Alseasons (die ik zo’n beetje dagelijks aan de telefoon heb) aangeboden. Het werk blijft leuk en lekker afwisselend. Zo werk ik de ene keer op een boot waar een feest voor tieners wordt gegeven (best windering en wiebelig zo boven op het dek!), serveer ik eten en drinken bij een party voor de Sydney Roosters (nationale rugbyteam) inclusief 2 tv zenders die aanwezig zijn, doe ik een rondje koffie en thee op birthday party van een 90 jarige vrouw in een bejaardentehuis en verzorg ik de drank en het eten voor de skyboxen in een aantal (football) stadions (waaronder het Olympisch stadion!). Not bad, not bad!