Deze foto is genomen in het Sydney Opera House in Sydney in Australië, op zaterdag 27 april 2019 rond 09.30 uur.

‘Door mijn hele lijf stroomt een diep gevoel van rust en geluk. In de felle blauwe lucht zie ik de zon eindeloos stralen, evenzo hard en onophoudelijk als mijn gezicht. De ‘no worries’ cultuur overheerst de ‘hustle & bustle’ van een moderne westerse metropool; de hectiek van bijvoorbeeld de 180.000 voertuigen die elke dag over de acht autobanen en twee spoorlijnen van de 1.149 meter lange breedste stalen boogbrug ter wereld razen. Deze plek zo ver weg voelt daarom zo dichtbij. Het is een déjà vu dat ik beleef als een gloednieuw dus onbekend avontuur. De naar eigen inzicht te definiëren glanzende witte schelpen of zeilen, en de brugtop op een duizelingwekkende 134 meter, vanuit alle perspectieven zijn deze onmogelijk geachte constructies eeuwig mooi. In stilte blijf ik genieten, in de hoop dat deze levensechte droom voor altijd zal duren. ‘Deze dag is levensecht’ zal Guus Meeuwis me vanavond al zingend bevestigen daar aan de overkant in The Big Top. Ik ben, in tegenstelling tot Jørn Utzon, teruggekeerd om de Sydney Icons in hun volle voltooide glorie te herbewonderen. En snel zal ik dat nog eens doen. Hier op Bennelong Point ben ik thuis, hoor ik thuis, voel ik me thuis.’