Het was al enorm indrukwekkend en inspirerend om te zien hoe Terry de baby-kangaroes, gered nadat ze wees waren geworden, met de fles te drinken gaf. En om te horen hoe hij vertelde over de verzorging van de dieren. Maar het werd pas écht duidelijk hoe toegewijd Terry en zijn vrouw Josephine zijn, toen Josephine erbij kwam staan. Om haar buik had ze een handdoek gewikkeld, waarin een 'joey' van een aantal maanden zat. Dag en nacht liepen Terry en Josephine afwisselend met de baby-kangaroe rond, voerden hem midden in de nacht en hielden de temperatuur van de kunstmatige buidel in de gaten. Officieel was deze joey te jong om het zonder moeder te overleven, maar het echtpaar wilde het toch een kans geven en tot dan toe hield het haarloze kleintje zich kranig.

Terry en Josephine runnen een kangaroo orphanage in Coober Pedy: een opaalmijnplaatsje middenin de leegte van het Australische binnenland. Zij vangen joeys op waarvan de moeder is overleden. Zo mogelijk worden ze gerehabiliteerd in de natuur als ze iets ouder zijn, maar er hoppen ook een aantal kangaroes rond die waarschijnlijk niet meer terug kunnen. Mocht je door centraal Australië reizen en door Coober Pedy komen, dan kunnen we een bezoekje aan Terry en Josephine en hun kangaroes absoluut aanraden. Omdat baby-kangaroes enorm schattig zijn, omdat het echtpaar inspirerend werk doet, en ook omdat ze een interessante gallery met aboriginal kunst aan huis hebben. Coober Pedy zelf is trouwens ook erg interessant, met de opaalmijngeschiedenis en de huizen die in grotten zijn ingebouwd. Het voelt erg ver van de bewoonde wereld, maar is interessanter dan het op het eerste oog lijkt.

http://www.cooberpedy.sa.gov.au/site/page.cfm?u=181&c=1125