Under the sea

Door: Reefje

Geplaatst op Jun 18, 2012

Om 16.30 uur staan we (Quentin, Raphael en ik) dan bij de haven in Cairns. Het steeds groter wordende stipje aan de horizon nadert snel. Matt staat bovenop het dak van de boot, zijn piratenvlag van links naar rechts te zwaaien. Hij begroet zijn welkomstcomité met een smile van oor tot oor en overlaadt ons met kussen en knuffels. We rijden naar zijn huis, dat hij deelt met de duikcrew, waar hij en Quentin honderduit praten over van alles en nog wat. Na een hapje en een drankje, worden we door Matt en zijn duikvrienden mee naar de stad gesleept, waar een wilde avond in ‘the Woolshed’ op ons wacht!

Na twee dagen is het dan eindelijk zover. We mogen onze eerste introductieduik nemen op de boot waar Matt en Marc als kok werken! Met de Sunkist boot worden we naar de grote Kangaroo Explorer boot gebracht die midden op het Barrier Reef ligt. Zodra we allemaal aan boord van de Sunkist zijn, steekt de Duitse Nicole haar welkomstpraatje af. Haarfijn legt ze uit dat in de ‘kotszakjes’ een uitleg staat in 40 verschillende talen en dat de rest vanzelf wel zal volgen. Samen met iedereen lachte ik hard om haar grapje. Een kleine 45 minuten later denk ik daar anders over. Zo bleek als een lijk staar ik strak voor mij uit, met het bekende witte zakje in mijn handen. Nicole’s tip om achterin de boot te zitten en naar het water te kijken, helpt al lang niet meer. Het meisje naast me krijgt ook al kokhalsneigingen en dit maakt de 2 uur durende rit alleen maar langer.

Eenmaal overgestapt op de Kangaroo Explorer, besluit ik de lunch over te slaan en meteen mijn bed in te kruipen. Al heen en weer wiegend, val ik dan toch in slaap. Later die middag probeer ik wat fruit en cakejes naar binnen te werken, die ik er meteen weer uitgooi. Terug naar bed. ’S avonds komt Quentin me halen voor het avondeten. Hij heeft inmiddels al een eerste duik gemaakt en verteld over zijn mooie ervaring. Met een beetje geluk kan ik het avondeten dan toch binnenhouden. Toch besluit ik het niet laat te maken vandaag en kruip om half 9 mijn bed in. Wanneer ik de volgende dag in de lounge verschijn, vraagt iedereen hoe het met me gaat. Gelukkig voel ik me al wat beter en om 8 uur ’s ochtends sta ik dan klaar voor mijn eerste duik met Westi onze instructeur, Quentin, Matt en een Engels koppel. Terwijl iedereen al het water inspringt, krijg ik nog snel uitleg over ademhaling, oordruk en het leegmaken van mijn masker.

Met een uitgestrekt been en mijn masker met 1 hand vasthoudend, spring ik in het water. Terwijl ik me aan de boot vast hou, steek ik mijn kop in het water om aan de ademhaling onder water te wennen. Na een paar minuten laat ik me samen met Westi langzaam langs het touw naar beneden zakken. Heel even raak ik in paniek, maar zodra mijn instructeur voor me staat en me probeert te kalmeren, gaat het al een stuk beter. Als we eenmaal bij de rest van de groep aansluiten, neemt Westi mij arm in arm en zwemmen we samen een paar meter boven de zeebodem. Wanneer hij merkt dat ik het ademhalen en het horizontaal zwemmen ( je hebt toch een fles op je rug en een gewichtenriem om je middel!) onder controle heb, laat hij me los. Samen met de rest van de groep volgen we Westi, die ons de mooiste onderwatergeheimen laat zien. Het is een ongelofelijk gevoel, wanneer je de vissen van zo dichtbij langs je heen ziet zwemmen! Matt zorgt met zijn camera (+ onderwaterhoes) dat alles op foto en video wordt vastgelegd.

Na een half uur zit de tijd er onder water alweer op. Op de boot vraagt iedereen aan mij hoe het was. Tegen Matt gil ik , “I wanna go again!” En 2 uur later lig ik weer met al mijn gereedschap in het water. Dit keer ben ik alleen met Matt, Westi en Quentin. Hand in hand zwemmen Quentin en ik door allerlei grotten en genieten we van de onbekende wereld onder water. We mogen zelfs een schildpad over zijn schild krabben!