Attack of the Jumping Cholla
Californie
Verenigde Staten
Dianethone
Attack of the Jumping Cholla
"Het is jouw schuld" riep mijn schoondochter tegen mij..
Het ontlokte me een nieuwe lachstuip die ik terwille van haar letterlijk en figuurlijk gekwetst ego probeerde te verbergen achter mijn hand maar dat faalde jammerlijk. Want geef toe,het blijft toch wel hilarisch om zien hoe iemand zich geconfronteerd weet met een cactus.
Maar ze had een punt,ik had het erover gehad dat die cactussoort er toch wel erg 'aaibaar' uitzag.Zijdezacht als het ware.
Niet dus !
In Joshua Tree NP staan ze met massa's,een heel veld Cholla's waartussen je kan wandelen en deze planten van dichtbij kunt bekijken.Dus we deden zoals de meesten,liepen ertussen en maakten foto's.
Tot ineens,een door merg en been gaand gegil....! En ja hoor,mijn schoondochter had prijs!Ze stond daar met een van pijn vertrokken gezicht met aan haar hand een stuk van de Cholla plant. En hoe ze ook schudde,het stuk cactus liet niet los.
Eerst lagen we in een deuk natuurlijk maar het werd duidelijk dat ze erg veel pijn had en de pret die we hadden echt niet kon apprecieren.
Mijn zoon probeerde de cactus te verwijderen maar die gaf zich niet zomaar gewonnen en plantte zich nog verder in haar hand.
Uiteindelijk is ze er met veel moeite en pijn vanaf geraakt met behulp van een stokje maar de cactus had het laatste woord,haar hand zat(en zit)nog vol stekels die er langzaam aan het uitgroeien zijn.
En waarom ze zo nodig aan die cactus moest voelen? Juist ....! Omdat ik gezegd had dat ze er zo aaibaar uitzagen.
Terug in onze cabin op de laptob gegoogeld naar 'Cholla'
En wat bleek? Deze plant heeft twee mooie bijnamen : de eerste is 'Teddy Bear Cholla' omdat het er inderdaad zo schattig uitziet en de tweede bijnaam is'Jumping Cholla' en dat is nu echt hetgeen de slachtoffers ondervinden;bij de minste aanraking laat een stuk van de cactus los om zich aan zijn slachtoffer te hechten en alzo een eindje mee te liften om elders voet aan de grond te krijgen en daar dan een nieuwe kolonie te stichten.
En volgens Wikipedia heeft deze cactussoort ook nog een geheim wapen,de stekels hebben,onzichtbaar voor het blote oog,kleine weerhaakjes waardoor het moeilijk en vooral pijnlijk is om de cactus te verwijderen.
Uiteindelijk heeft het ons toch een paar dagen de slappe lach opgeleverd,mijn schoondochter kan er ondertussen ook smakelijk mee lachen maar ze blijft zeggen :
" Het was jouw schuld"
ps: Ik heb haar eerst netjes de toelating gevraagd om dit verhaal te vertellen.
Foto's
