Dat wildlife ook daadwerkelijk in de natuur thuis hoort, weten we allemaal. Je zult zelf op je reizen dieren in gevangenschap zien en daar kan ik ook niet achter staan. Dierentuinen zijn aantrekkelijk als je jong bent, maar na vele mooie reizen waarbij de prachtigste kleine of reuze dieren in hun natuurlijke habitat het gelukkigst ziet, wil je geen dierentuin meer bezoeken. Er is echter ook een andere kant. Sinds twee weken mag ik van heel dichtbij meemaken wat dolfijntherapie doet voor kinderen en volwassenen met een beperking en/of trauma´s, burn-out, mensen met een depressie. Kinderen die door een heftig ongeluk of een meervoudige handicap weer hardop lachen! Die letterlijk gestimuleerd worden door een duwtje in de rug van een dolfijn. Kinderen die zien dat een dolfijn probeert te lachen of praten en denkt ´dat probeer ik ook´. Er gebeuren wonderlijke dingen. ´k heb net het boek ´Geschenk van de dolfijnen´ van K. Kuhnert gelezen. Zij neemt een belangrijke plaats in in deze wereld van bijzondere therapie. Ze doet ook de supervisie van de therapeuten op Curaçao. Dubbel en iets om over na te denken. De komende tijd ga ik me hier meer in verdiepen.

Een tip voor jullie allen: na zo´n lange tijd van reizen laat het plasticprobleem in de wereld me niet los. Vanochtend deelgenomen aan een beach clean up bij de Caracas Baai. Wil je als je een momentje hebt op youtube de documentaire ´A Plastic Ocean´ kijken?! Indrukwekkend!