Ontdekkingsreis deel 3 (Akumal, cenotes, Tulum, Maya dorpje, Coba)

Door: Fleurrosalie

Geplaatst op Aug 15, 2013

Onze receptioniste had, zoals ze het zelf noemde, pas geleden een nieuwe parel ontdekt. Ze was een dag met een adventure tour meegegaan naar een cenote en naar Akumal. Aangezien Akumal nog op ons to-do lijstje stond, en we nog niet zo’n goede ervaring hadden gehad met het bezoeken van cenotes, leek ons het wel een goed idee om deze gecombineerde trip te maken. Aangezien het een georganiseerde trip was, waren we wel wat bang dat het weer heel toeristisch zou worden. Deze angst bleek nergens voor nodig te zijn. We werden vroeg opgehaald door een goed engelsprekende, hyperactieve en ontzettend gezellige Mexicaan. Hij zou onze guide van de dag worden en stelde zichzelf voor als Nacho, om het voor ons zo makkelijk mogelijk te maken.
We hadden een klein groepje van 8 personen. Eerste stop; Akumal. Als ik ergens een vakantiehuis zou willen, is het wel op Akumal. Wat een rust en wat een prachtige omgeving! We parkeerden op een steigertje waar nog 2 groepjes mensen stonden met hun guides. Snorkeluitrusting aan en het water in, op zoek naar schildpadden. Aangezien er op onze snorkelplek zoet- en zoutwater bij elkaar kwam, had het water een wat olieachtige indruk. Nacho zwom van links naar rechts om voor ons op zoek te gaan naar de mooiste vissen. We hebben de mooiste vissen gezien, veel grote roggen en groepjes van soms wel 50 vissen, die eerder naar je toe kwamen zwemmen dan dat ze weg doken. Helaas geen schildpadden kunnen spotten.
Onze tweede stop was een open cenote. Opnieuw waren we de enige 3 groepjes. Je kon er ziplinen, van kliffen springen, snorkelen, siësta houden in een hangmat of gratis je voeten laten schoonmaken. Het wemelde er namelijk van de Garra Rufa visjes, die je met alle liefde een gratis behandeling wilden geven. Na een uurtje heerlijk kinds spelen zijn we naar de ondergrondse cenote gegaan. Ze hadden zeker weten het mooiste voor het laatst bewaard, wat een prachtige ervaring. Omdat we precies op de juiste tijd waren gekomen, kon je de zon door het enige gat in ‘het dak’ zien schijnen, helemaal tot de bodem. Een super gaaf gezicht. Nacho deed ons voor hoe hij in wat gaten in de bodem kon duiken, om er volgens op een heel andere plek weer uit te komen. Omdat we het licht zo graag door het dak wilde zien schijnen, hebben we gewacht met de lunch. Na een hoop protest van onze maagjes zijn we dan toch maar wat gaan eten en was het daarna helaas tijd om deze prachtige dag achter ons te laten.

Op onze laatste volle dag in Mexico besloten we om nog wat van de Mayacultuur te willen zien. We propten de dag helemaal vol met activiteiten. Eerst zijn we met een busje naar Tulum gereden. De tempel zelfs is niet heel indrukwekkend, de plek wel. Je hebt het mooiste uitzicht op het strand. Wel is het er ontzettend druk, en aangezien het een warme dag was, besloten we wat verkoeling te zoeken op Paradise Beach. Het strand heet niet voor niks Paradise Beach, je waant je er echt in een paradijs. Het is heel rustig op het strand, het zand voelt ontzettend zacht en het water is helderder dan helder. Als het niet mijn laatste dag was had ik de hele dag wel op dit strand kunnen blijven, maar we hadden nog veel te doen.
Een kort ritje met een busje bracht ons diep in de jungle, waar een Maya dorpje af en toe zijn deuren opende voor een handjevol toeristen, in ruil voor wat mais die ze dan van de overheid kregen. Vandaag was zo’n dag. Ontzettend indrukwekkend om te zien hoe de mens daar leven. Her en der stonden wat dieren te grazen, de kinderen speelde op wat trommels en de vrouwen waren aan het koken. Geen tv, geen supermarkt, geen elektriciteit, geen kraan met stromend water. Je waant je even helemaal in een andere wereld, een wereld die in mijn ogen allang in het verleden lag. We konden helaas niet te lang blijven.
Onze laatste stop, na een stevige lunch (zoals ons werd aangeraden), was Coba. Na een korte tour hebben we een fiets gehuurd en zijn we naar de enige tempel in de buurt gefietst die nog te beklimmen is. Dat we de fiets hadden gehuurd bleek na onze klim een heel goed plan te zijn geweest, aangezien het een flink stuk lopen is. Dit is heen niet zo erg, maar geloof mij, als je de tempel eenmaal op en af bent geklommen in de hitte, wil je dat stuk niet meer terug lopen. Even heb ik staan twijfelen of ik de klim wel zou wagen, aangezien ik niet zo goed met hoogtes ben en de trap nogal stijl en oneven is. Ik heb het toch gedaan en het uitzicht wat je ervoor terug krijgt is wel zó adembenemend! Af bleek nog moeilijker te zijn dan op. We zijn dan ook maar, zoals de meeste mensen, op onze billen naar beneden gegaan.

Om je koffer na 6 weken Mexico weer in te pakken, is een heel raar idee. Aan de ene kant een leuk vooruitzicht om vrienden en familie weer te zien, aan de andere kant heel verdrietig om zo’n mooie tijd, die veel te snel voorbij ging, achter me te laten. Mexico niet getreurd; i’ll be back!