Als toerist ben je vrijwel op heel Cuba aangewezen op de faciliteiten van de accommodaties. Door het embargo van de VS en het wegvallen van hulp van de voormalige Sovjet-Unie is er nog steeds een tekort aan levensmiddelen en goederen. De Cubanen leven op rantsoen. Er zijn bonnenwinkels waar Cubanen met een bonnenboekje hun distributiebonnen kunnen inleveren voor primaire zaken zoals rijst, bonen en meel. ‘Luxe artikelen’, zoals zeep, tandpasta en shampoo, zijn schaars en zeer prijzig en alleen betaalbaar met peso’s. In een CUC-winkel kunnen toeristen (en Cubanen) met CUC's spullen kopen die niet in de bonnenwinkel te krijgen zijn. De rest moeten ze zien te sjacheren. Onder elkaar drijven ze handel. Achter elke deur wordt wel iets verkocht.

In ruil voor een paar pennen mocht ik een kijkje in deze bonnenwinkel nemen, een echte cultuurshock!