Cuba - Es la vida Cubana
De twee gezichten van Cuba zijn welbekend: naast paradijselijke stranden wachten je op het Caribische eiland ook rantsoenbonnen en lange rijen voor lege etalages. De donkere cellen voor tegenstanders van het socialistische regime zijn even tastbaar als het lieflijke groene binnenland en de zwoele nachten op de dansvloeren van de grote steden. Fidel Castro lijkt nu echter voorgoed van het toneel verdwenen. Breekt er eindelijk een nieuw tijdperk aan?
Tekst Alexandra Gossink Fotografie Tom van der Leij
Op het eerste gezicht is er niets aan de hand in
Havana. In Habana Vieja, de oude binnenstad, rijden glimmende
oldtimers en bakt koloniale architectuur in de felle middagzon. Op
afgebladderde muren zijn optimistische leuzen als ‘Hasta la
revolución siempre!’ (vrij vertaald: ‘leve de revolutie!’) nog net
leesbaar. Cubanen, gewapend met kleurige paraplu’s tegen de hitte,
wurmen zich door de smalle steegjes. Er is opvallend weinig politie
op straat en van spanning of onderdrukking is niets te merken –
iedereen is in voor een praatje. Die achteloosheid wekt verbazing –
is dit niet het land waar iedereen de afgelopen vijftig jaar maar
liever zijn mond hield om het socialistische regime niet tegen de
borst te stuiten? Of zou er daadwerkelijk een omwenteling hebben
plaatsgevonden?
Na vijftig jaar de touwtjes strak in handen te hebben gehouden,
droeg een ernstig zieke Fidel Castro immers in 2008 eindelijk het
stokje over aan zijn broer Raúl. Er gloort weer hoop voor het
eiland. We zijn amper en wel in
Havana aangekomen of er wordt op de staatsradio aangekondigd
dat er vanaf 2010 voor iedereen meer producten in de schappen komen
te liggen. De regering heeft eindelijk belangrijke
mensenrechtenverdragen van de VN ondertekend én grotere
persvrijheid beloofd. Is dit het prille begin van een nieuw
Cuba (...)
Lees het volledige artikel in Columbus Magazine Editie
21
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
