Peter en ik zitten te wachten voor ons hotel in San Ignacio. We gaan vandaag een kanotocht maken bij Barton Creek. We gaan daarbij ook een grot in, is ons verteld.
Ik stel me daarbij voor dat je met de kano een klein soort van grotje in kunt, daar twee slagen weet te maken en dan rechtsomkeert de grot weer uit. Ach het is mooi en leuk bedacht, toch? Ik had wel zin in dat kanotochtje.

Even later zitten we in een 4x4 richting Barton Creek. Onze gids en chauffeur vertelt ons het een en ander over Belize. Hij waarschuwt ons ook alvast voor de belabberde weg richting Barton Creek die we over enkele minuten gaan volgen voor driekwartier naar het water.
Yep, de weg is echt slecht, zonder 4x4 ga je er echt niet komen.

Eenmaal aangekomen bij het prachtige Barton Creek, blijkt dat die kanotocht een beetje anders gaat lopen dan verwacht. Het omgekeerde is namelijk het geval. We kunnen een paar slagen maken vanaf de opstapplaats tot aan de grot, de rest van de kanotocht in de driepersoonskano bevinden we ons in die grot. Tof!
In de grot blijken er naast de fraaie stalagmieten en stalactieten ook nog diverse overblijfselen van de Maya’s te vinden. Diverse keren moeten we voorovergebogen de tocht vervolgen, zodat we onder de stalactieten doorpassen. Een keer zelfs liggen we plat op onze buik en stuurt onze gids de kano vooruit.
Op de terugweg wordt ons tot slot nog geshowd hoe donker een grot is (op ons aandringen). Wij geloofden namelijk niet dat je je echt geen hand voor ogen meer zou zien als de zaklantaarn uit was. Wij hebben onze woorden heel snel terug moeten nemen, die zaklantaarn is heilig bij deze toffe en mooie kanotocht ;)

In het midden van de foto, de ingang naar de grot ;) Deze kanotocht is niet aan te raden als je licht claustrofobisch (of in ergere mate natuurlijk) bent.