Met “dank” aan de Guardia Civil, fietsen op Gran Canaria

Door: Whelder

Geplaatst op Oct 11, 2013

We verblijven in Maspalomas, een toeristentrekker in het zuiden van Gran Canaria. In de buurt van ons appartement hebben we een fietsenverhuurder ontdekt. Niet al te duur en met (als we de folder mogen geloven) een grote variatie aan fietsen. Als wij er langskomen staan er maar een paar buiten. De rest is tot de volgende dag verhuurd, voornamelijk aan een grote groep.

Enkele dagen later besluiten we dat het nu toch echt tijd wordt om een keertje te gaan fietsen. Omdat het principe van 24-uurs verhuur geldt, kiezen we er voor om een half uurtje voor de sluitingstijd van 5 uur langs te gaan. We willen 4 hybrides met 21 versnellingen want Gran Canaria is nogal heuvelachtig. Die blijken weer niet op voorraad te zijn. Ook goed. Dan stellen we ons tevreden met Citybikes met 7 versnellingen. Na enkele pogingen en rondjes hebben we er 4 waarmee we onze plannen wel moet en kunnen uitvoeren.

We rijden een eerste rondje dat ons naar een botanische tuin en het strand brengt. De volgende dag willen we vroeg op pad maar kapotte versnellingen van 1 van de fietsen noodzaakt ons eerst tot een bezoek aan de fietsenzaak om die fiets om te ruilen.

Dan gaan we op pad. In Maspalomas rijden we over mooie fietspaden. Bij de vele rotondes is het wel even puzzelen want de fietspaden zijn duidelijk niet ontworpen voor doorgaand verkeer. Dan komen we op de weg (GC500) die ons langs de kust naar Puerto de Mogan moet brengen. Nog geen 30 kilometer, dus niet al te ambitieus. Al snel blijken de heuvels langs de kustweg verdacht veel op bergen te lijken. De weg is bijzonder steil en redelijk druk. Na een pauze waarbij een bushokje de noodzakelijke schaduw verschaft vervolgen we onze tocht. We worden ingehaald door een politieauto en heel wat ander verkeer en zwaaien als ze toeteren.

Op een stukje waar mijn zoon en ik doorfietsen gaan mijn vrouw en dochter lopen. Ze worden ingehaald door de Guardia Civil. Die spreekt ze aan en zegt dat ze hier niet mogen fietsen. Nou dat deden ze toch al niet maar goed de auto rijdt door na de reprimande
Even later komt de Guardia Civil ons inhalen en maant ons tot stoppen. Eerst denken we nog dat ze een auto achter ons moeten hebben maar nee het gaat toch echt om ons. We stoppen verbaasd en er volg een conversatie met een steeds bozer wordende agent:

GC: U mag hier niet fietsen. U krijgt 100 Euro boete!
Wij: Waarom mogen we niet fietsen en waarom krijgen we boete?
GC: U draagt geen helm!
Wij Moet dat dan?
GC Si!!
Wij Waarom dan. Dat hebben we niet gehoord bij de fietsenverhuur
GC U rijdt hier op de weg en dan moet u een helm dragen
GC Waarom dan? Waar staat dat?
GC (nu echt boos) Het staat in de wet!!!
Wij: in Europa hoef je geen helm te dragen
GC Dit is Spanje, geen Europa
Wij (denkend dat we die miljarden voor Spanje toch maar beter in onze zakken hadden kunnen houden als ze toch niet bij Europa denken te horen). U moet niet ons een boete geven maar de fietsenverhuurder want hoe kunnen wij dit nu weten
GC U moet direct betalen anders 4 maal 200 euro voor boete voor fietsen en mee naar het bureau. Ik ben nu nog tolerant met maar 100 euro boete.
Wij U moet niet bij ons zijn maar bij de verhuurder. Wij willen best een helm dragen maar de verhuurder heeft ons geen helm gegeven.
GC Nu betalen!!!!
Wij (na langdurig overleg) Dan willen we een bon
De bon blijkt een heel formulier dat uitgebreid wordt ingevuld. Wij controleren alles. Ondertussen rapen we ons geld bij elkaar. We halen het net en zorgen voor zo veel mogelijk kleingeld tot centen aan toe. Toch nog een beetje wraak.
GC U moet terug en lopen of met de bus.

Wij lopen een stukje verder. En dalen af naar een mooi strandje bij een afzichtelijke cementfabriek. Daar blijven we een tijdje en kopen van de laatste euro’s die we uit onze tassen diepen wat koud drinken. We overleggen hoe we terug zullen gaan. We zijn zo’n 15 kilometer van de fietsverhuur en de bus lijkt ons niet de oplossing. Toch maar terug fietsen dus. Wel steeds met een angstige blik naar achteren en naar voren om te kijken of de Guadia Civil niet ergens opduikt.

Bij het terugbrengen van de fiets proberen we verhaal te halen bij de verhuurder. Die kon er volgens hem niks aan doen. Als je citybikes huurt blijf je “natuurlijk” in de stad en daar heb je geen helm nodig. Rare jongens die Spanjaarden. Maar goed na een flinke discussie mogen we de fietsen nog een dagje gratis. Nu met helm.

We maken met de fiets nog een prachtige tocht de bergen in (hier zal ik nog eens een tip voor plaatsen). Veel mooier, veel rustiger en veel makkelijker dan de kustweg. Met helm, wel zo veilig. En met dank aan de Guardia Civil genieten we bijzonder van deze dag. Eén van de mooiste van deze reis.