Koninginnedag!

Door: Leeu

Geplaatst op Apr 3, 2013

Na lang gedroomd te hebben over de Gorilla's en Uganda is het er dan toch van gekomen. Op koninginnedag gaan we op pad, we vertrekken vanuit Kampala. Er is veel te zien in de stad, we zien het Afrikaanse leven aan ons voorbij trekken.
Ik heb altijd mijn fototoestel bij de hand om van alles en nog wat vast te kunnen leggen om zo een goede impressie van onze reis vast te kunnen leggen. Niet wetend dat onze reis spoedig zou eindigen.
We maken kennis met onze gids Sam en er is een goede klik. Hij is ook een vogelliefhebber net zo als wij dat zijn. Hij verteld dat er maar weinig vogelliefhebbers zijn die naar zijn land komen en hoe jammer hij dat vindt. Ik neem zo af en toe een foto en al kletsend rijden we door Kampala naar onze volgende bestemming. We naderen de Amerikaanse Ambassade waar ik altijd weer verbaasd ben over het hekwerk, bewaking en bordjes van do's en don'ts.
Na een paar kilometer gereden te hebben worden we omsingeld door militairen en politie met stenguns, de portieren worden opengerukt. Mijn camera wordt uit mijn handen gegrist en er persen zich een aantal "kleerkasten" met zonnebril en stengun zich bij ons in de jeep. Onze gids Sam is erg boos en gaat tekeer tegen hun. Wij snappen er niets van maar voelen ons aardig geintimideerd. Dan vraagt Sam mij of ik een foto van de Ambassade heb gemaakt en dat heb heb ik niet. Zeg nou zelf; je komt toch niet uit Nederland om in Uganda de Amerikaanse Ambassade vast te leggen. In colonne, onder zware bewaking worden "de Criminelen" afgevoerd naar de Ambassade. Daar word ik aan de tand gevoeld en de gids ook. We moeten als "echte criminelen" op de foto met paspoort in de hand en mijn doopceel wordt gelicht. Er probeert iemand mijn foto's op de camera terug te kijken maar dat lukt niet en ik moet daarbij helpen. Oeverloos worden de foto's doorgenomen en er komen steeds meer mensen bij die zich ermee gaan bemoeien en onze gids roert zich aardig. Sam dreigt met de pers, onze koningin, ministerie van toerisme etc. Ik voel me opgelaten en word na ruim een half uur gedoe boos en eis de hoogste officier van dienst te spreken. Het duurt even maar er komt iemand aan die er belangrijk uitziet. We mogen gaan maar zo krijgen we te horen; ze gaan een onderzoek starten naar ons en ze weten nog niet of wij het land wel mogen verlaten. In Uganda is nog duidelijk de excuus cultuur nog niet aangekomen en ach ja zo kun je toch ook je gat redden.
Wat is het toch weer heerlijk om in Afrika te zijn met al zijn beslommeringen en al die dingen waar je je over blijft verbazen.
O, ja klein detail we mochten natuurlijk Uganda uit zonder enige vraag of iets dergelijks. Ik kan ook geen foto's laten zien van dit hele gebeuren want ik had even mijn camera niet bij de hand. Sorry!