Balearen

Door: Martinatsea

Geplaatst op Jul 23, 2010

“Ibiza Pilot, Stad Amsterdam”, “Stad Amsterdam, Ibiza Pilot”, “Estimated time of Arrival to the breakwaters: 1600”.. “1600 at the breakwaters OK, Pilotladder portside”. We glijden als een dolfijn door het bladstille water wanneer ik de loods van Ibiza voor de zoveelste keer oproep. Na de Indische en Atlantische oceaan lijkt de Middellandsezee wel een vijver. Het waait er niet, het regent niet, geen wolken, enkel die eindeloze blauwe lucht vanwaar genadeloos de zon staat te branden.

We varen 14 dagen lang door de Balearen, de beroemde en misschien beruchte eilandengroep ten zuiden van Spanje, via Ibiza waar -we een nachtje voor anker liggen- naar Palma de Mallorca. Bij de aanloop van de haven zie je duidelijk de enorme kathedraal die al ver van zee te zien is en wanneer je er naast staat zeker zo indrukwekkend blijkt te zijn. Naast Barcelona heeft Gaudí ook hier zijn kunsten vertoont in de kathedraal. Het meest toonaangevende in stad is uiteindelijk de immense jachthaven en bijhorend toerisme, zonder dat de stad zijn Spaanse identiteit verliest.

Na Mallorca krijgen we elke 2 dagen een nieuwe groep Spaanse gasten aan boord voor een cruise tussen Ibiza City en Formatera. Op dat kleine stukje van 12 zeemijlen hebben we 1 dag de kans wat zeildoek te zetten en het schip te gebruiken waarvoor het gebouwd is. Helaas verbruiken we al snel alle wind en slingeren we onze trouwe Caterpillar weer aan voor we het anker laten vallen aan het strand van Formatera. Daarna snel het zwemplatform uit, zwemtrap en de tender buiten boord om de gasten naar het restaurant te brengen. Gelukkig kan de bemanning vervolgens ook een duik nemen in het azuurblauwe water zodat ik al weer snel tot de conclusie kom dat werken op de Clipper echt geen straf is..
’s Avonds met mijn voeten in het zand of op de historische stadsmuren van Ibiza met uitzicht op die voltuig driemaster waar ik deel vanuit maak, doet het mijn mondhoeken krullen, tot ik mijn tanden bloot lach omdat er weer een simpele opmerking wordt gemaakt. Na een poosje 24 op 7 ben je uitgepraat met je collega’s over thuis of wat jou nu eigenlijk bezig houd. De onderwerpen van gesprekken worden er inhoudelijk dan ook niet interessanter op, maar altijd beter dan over het WK.. want daar is al genoeg over gezegd..
Uiteindelijk plant ik mezelf (met IJsco) op een bankje in de stad, al zwijgend is er ook niets beters dan het eindeloos mensen kijken op Ibiza. Het party-eiland voor homo’s, travestieten, mooie en minder mooie vrouwen en niet te vergeten de Hollandse feestganger, ergens daartussen mag je misschien nog wat Spaanse taal opvangen, overwegend Duits..

Nadat alle gasten weer vertrokken zijn en het schip weer helemaal van de bemanning is, zetten we nog een keer koers naar Formatera. Dit keer zonder te ankeren, schieten we door het spiegelgladde water en we moeten haast maken!
Televisie is midden op zee niet te bereiken dus we moeten zondag 11 juli -voor half negen ’s avonds- wel de kust van Spanje bereiken, om signaal te kunnen krijgen. In vol ornaat, met stotterend televisiebeeld kijken ook wij, net als de rest van Nederland, naar de 120 slopende minuten. Als zout in de wond barst voor onze neus, op de Spaanse televisie en aan de kust, een geweldig feest los. Met nog een laatste blik op het vuurwerk boven land, halen wij met de staart tussen de benen het anker op.

Gelukkig zijn we op weg naar Portugal..



Martin Verweij.