Santa Cruz De La Palma.

Vanuit de meest hoge weg boven die gigantische hoge Caldera Taburiente reden we terug,
Terug over dalende zeer kronkelige beboste wegen.

Vanuit de sneeuw en de nevelige wolken kwamen we door een zeer groot dennen bos.
En maar langzaam kronkelend naar beneden.

Vanuit dit groene naalden woud zagen we de mooiste vergezichten,
Vergezichten vanuit steenachtige parkeerplaatsen.

En dan ineens de zee met daarbij onze thuishaven Santa Cruz de la Palma,
Hoog gevuld met huizen en weggedoken vooral in een oude krater.

Het was laat en de zon scheen zijn laatste stalen,
Stralen door de wolken die langzaam overschuiven.

Langzaam met dit heerlijke blik.