Fuerteventura ligt in het oostelijke deel van de Canarische eilanden, op zo’n 100 kilometer afstand van zuidelijk Marokko. Het is in tegenstelling tot Tenerife, Gran Canaria en Lanzarote een wat minder bekend eiland van de Spaanse archipel terwijl het toch relatief groot is met een lengte van 110 kilometer.

Fuerte en ventura staan voor hard en wind. Wind is dan ook wel een kenmerk van dit eiland dat verder gesierd wordt door goddelijke stranden en een maanachtig landschap waar weinig groeit. Het is op een paar plaatsen na lang niet zo groen als de andere eilanden. De vulkanen zijn al heel lang niet actief en de hoogste berg reikt naar iets meer dan 800 meter. De kliffen langs de kust, zoals bij La Pared bijvoorbeeld, zijn gevaarlijk hoog en ruig en passen goed bij het wat onherbergzame decor dat het eiland kenmerkt.

Of het erg is dat de wind de hele jaar door waait hangt af van wat je komt doen op Fuerteventura. De windsporter is gezegend met die voortdurende luchtbeweging en er komen dan ook veel windsurfers, brandingsurfers, kitesurfers en zeilers naar deze plaats om van hun activiteit in de Atlantische Oceaan te genieten. In de zomer zorgt de wind voor een aangename verkoeling waar veel strandgangers blij mee zijn en sommigen nemen hun eigen maatregelen tegen de wind. Daar waar op de Noordzeestranden kuilen worden gegraven, worden op sommige stranden van Fuerteventura kleine bunkertjes gebouwd. Het zijn muurtjes die aan drie kanten worden opgetrokken met stenen en die beschutting bieden tegen zowel wind als inkijk.

In het noorden waait het naar men zegt iets meer dan in het zuiden en daar is het ook wat minder warm. Dat noorden lijkt inmiddels een Britse kolonie te zijn geworden terwijl in het zuiden, op het schiereiland Jandia, vooral Duitsers komen. Er is genoeg te doen, van lui zonnebaden tot quad rijden door een avontuurlijk landschap, van sportduiken tot zelfs kameelrijden.

De kust kent zowel ontoegankelijke rotspartijen als kleine stranden in verscholen baaitjes en daarnaast uitgestrekte zandstranden met uitzicht over een betoverende oceaan die allerlei kleuren blauw vertoont. Beroemd zijn in het noorden de witte stranden van El Cotillo en in het zuiden die van Jandia. De Playa de la Barca (op de foto) is zo’n natuurlijke schoonheid. Dit lange zandstrand wordt gescheiden van het vasteland door een ondiepe lagune en weer een zandstrook. De oceaan is blauw en uitnodigend maar soms verraderlijk ruig. Mensen wandelen en zonnen hier, regelmatig naakt ook op dit eiland waar veel naturisten komen.