Een eerste stedentrip naar Barcelona is direct de hoofdprijs als het gaat om indrukken opdoen. De reis met het vliegtuig is zo gemaakt, met de trein wat langer, maar dan. Ga je met een mini toeristengids op zak betrekkelijk onvoorbereid op onderzoek uit, dan kan het zijn dat je tijdens een kort verblijf keuzes mist. Om de Ramblas kun je niet heen. Je slentert daar op enig moment wel een keer langs marktkramen. Het voelt als thuis tot je een eerste "living statue" ziet. Wat is dat! Op Passeig de Gràcia volgt de kennismaking met Gaudi; Casa Batlló en Predrera. Het zijn panden die zich onderscheiden, maar de gevels met beelden van omringende gebouwen trekken ook de nodige aandacht. Dan de Sagrada Familia; de bouw startte in 1882. Als ik er in 1979 ben is het nog steeds een kerk in aanbouw. Inmiddels lees ik dat het een heuse baseliek is, maar nog steeds niet voltooid. Slow architecture, het is een begrip dat past bij dit bouwwerk in diverse stijlen. Toentertijd kon je op de valreep besluiten een kaartje te kopen om op de bouwplaats een kijkje te nemen. Dat is nu wel anders ... online reserveren wordt dringend aanbevolen. Barcelona gaat bijna gebukt onder de toestroom van toeristen, las ik in de krant en dat snap ik. Er is veel te zien en te beleven in de stad en vast niet alleen in september. Ik bracht een bezoek aan Snowflake in de dierentuin, waar de uit het wild geroofde albino gorilla werd verzorgd. In 2003 is hij gestorven. De 22 jongen die het dier met verschillende partners voortbracht zijn alle gewoon zwart. De kans dat de 6 jongen die de volwassen leeftijd bereikten ooit weer een witte gorilla zullen voortbrengen is bitter klein, dus dat hoofdstuk is afgesloten. Dat geldt ook voor de zeehondenshow in Aquarama. Geen nood, als in de avonduren festival La Mercè volgens Catalaanse traditie losbarst. Je komtogen tekort. Voor mij als buitenstaander/gast is dit als een show: er klinkt muziek, reuzen - gegants- trekken door de straten en er is een oploop van toeschouwers op plaatsen waar Castellers - menselijke torens ontstaan. Het festival ter afsluiting van de zomer en ter ere van Mare de Deu de la Mercè - de patroonheilige van Barcelona - duurt 5 dagen en als je daar per toeval tussen belandt val je pas echt met je neus in de boter. Dan zijn er in de stad nog het relatief rustige Miro museum of Park Güell in Gaudi sfeer met zijn lange golvende mozaiek banken waar je kunt uitrusten en de Montjuic-berg met uitzicht over de stad en haven. Een andere aanbevelenswaardige optie is om de stad te "ontvluchten" en een dagtrip naar Montserrat met de Benedicte klooster te ondernemen. De bizar gevormde rotswanden zijn op zich al een aanrader, maar het zingen van een wereldberoemde jongenskoor en de Madonna met het zwarte gezicht zullen ook onuitwisbare indrukken achterlaten. Ik nam destijds de bus om dit letterlijke en voor sommigen ook figuurlijke hoogtepunt te bereiken, maar lees nu dat je er sneller kunt komen door voor de duurdere kabelbaan te kiezen. In een weekend deze bruisende stad ontdekken is als morsen met tijd en energie. Een midweek lijkt een beter begin. Daar te wonen zou voor mij geen optie zijn, maar ik ben niet echt een stadsmens.