Verdwenen communisme

Door: Wyanda

Geplaatst op Sep 22, 2012

Een achterhaald beeld van Rusland had ik wel een beetje voor mijn bezoek aan Rusland. Soldaten met Kalasjnikovs met strenge stemmen, overgehouden aan grenscontrole van Duitsland naar Polen in 2001. Ook veel oude auto's, Lada’s en Trabants die amper nog kunnen rijden, behoren tot het beeld. Maar al bij de grensovergang van Estland naar Rusland moest ik al iets van het beeld bijstellen. Alles ordelijk en rustig. Rustig wachten tot de beambten de paspoorten controleren. Iets dat in Nederland soms ook niet zo snel gaat, vooral als er een vlucht aankomt en er maar twee cabines open zijn, zelfs in Ierland komt dat tegenwoordig nog voor. Dus toen ik tijdens mijn rondreis door Noord-Oost Europa Rusland erin had opgenomen keek ik wel uit naar het Rusland zoals het leefde in mij gedachte. Zoals ik al zei: bij de grensovergang Estland-Rusland was het rustig en schoon, geen militairen en geen chaos. De bus reed Rusland binnen. Qua landschap geen verschil met Estland. Ik had alleen geen wifi meer op mijn telefoon, maar verder was alles nog hetzelfde. Was ik teleurgesteld? Nee, toen nog niet. Wacht maar tot we in St. Petersburg zijn, dan zal ik het wel zien. Het platteland zag eruit zoals ieder platteland, wat oude huizen die hier en daar wel een opknapbeurt kunnen gebruiken. Het was een stralende dag en dat maakte ook het landschap en Rusland mooi. Toen ik aankwam met de bus bij het busstation in St. Petersburg zag ik behalve een paar Lada’s een welvarende stad. En in heel St. Petersburg was het niet anders. Geen oud vervallen grauw Rusland. Ook in Novgorod ziet alles er goed uit, wel Rusland, maar welvarend. Later lees ik in een boekje dat de jaren 2000-2008 onder leiding van Poetin deze welvaart heeft gebracht. Ik ben dus minimaal 10 jaar te laat om het Rusland dat in mijn gedachte leefde te zien. En wie weet reis ik nog een keer naar een stuk ongerepter Rusland waar ik het Rusland uit mijn beelden nog kan zien.