Trip naar Marokko - deel 12
Porto
Portugal
Flexmaister
Trip naar Marokko - deel 12
24 November! Een schitterende datum, waarop 25 jaar geleden een kleine Leks werd uitgescheten. Jaja dames en heren, de nu dikbebaarde nozem is jarig! (en harig) Tijd voor een feestje, maar daarover meer in het verslag van volgende week. Lees hier wat er aan de verhaardag vooraf ging:
We zetten koers naar Peniche in de hoop betere golven en mooier weer te vinden. Peniche ligt namelijk op een schiereiland en heeft dus bij bijna elke windrichting wel een strand waar de wind de golven opstuwt. (offshore) Op een parkeerplaats net buiten Peniche, aan het strand Lagide, kwamen we de Amerikaanse Tom & Jessica (met de groene transporter) tegen die daar al 2 dagen aan het surfen waren. Stefan leende hier nog even een vet boardje.
Leks schrok zich helemaal te pletter bij aankomst op deze parkeerplaats. Het stikte hier namelijk van de campers met Duits kenteken (Laat Leks zijn afschuw voor alles uit Duitsland inmiddels bekend zijn). In plaats van met piepende banden weg te rijden, besloten we toch maar even poolshoogte te nemen en dat was maar goed ook. Het bleek namelijk dat Duitse (en ook Engelse) campers erg in trek zijn bij reizigers uit Australië en Nieuw Zeeland en deze lui zorgen hier rond Peniche toch wel voor een relaxte sfeer op de parkeerplaats.
Op een avond zitten we met de Amerikanen in de HY te pokeren, als 2 Australiërs vragen of we mee uit eten gaan. Wij slaan dit aanbod af, vanwege ons budget, maar ook Tom, die geld zat heeft, laat dit aanbod varen, zonder te overleggen met Jessica. En dat terwijl ze, door glazig voor haar uit te staren en te zwijgen, toch heel duidelijk aangaf weldegelijk uit eten te willen. Een echtelijke ruzie is het gevolg en Tom zijn pogingen om haar alsnog mee uit eten te nemen zijn tevergeefs. Ze was volgens eigen zeggen al begonnen met koken (net water opgezet voor de pasta) “Nee laat maar, nu hoeft t niet meer” Zij gaat vroeg slapen en Tom komt nog een paar uur pokeren en zijn ergernis met whisky verdrinken. Herkenbaar?
Stefan vond het misschien wel daarom nodig om met een lompe actie zijn tand te scheuren. Zijn board ving op spectaculaire wijze een windvlaag, waarna de plastic joekel met enorme snelheid in zijn gezicht werd gesmeten, maar helaas had geen een van de mooie Portugese dames zijn leed gezien. Score 0, schade niet te overzien, dus snel op zoek naar een tandarts. Het was echter weekend, dus bij de tourist info, waar Stefan overigens uitstekend werd geholpen door een zwaar loensend eind jampotglas, kreeg hij de mededeling dat hij pas maandagochtend geholpen kon worden.
Die avond komen de eerder genoemde Australiërs (veroorzakers van het leed tussen Tom en Jessica) wat gezelligheid zoeken. Ze heten Zac & Pete, en zitten de rest van de avond bij ons te kaarten. We leren nieuwe, Australische spelletjes, zoals Rummy, Blackbitch en Shithead. Het liep erop uit dat Leks die avond “King Shithead” was, een positie die later door Stefan nog enkele malen werd ingenomen. De volgende ochtend deed erg pijn met opstaan dus duurde dit ritueel zo’n 4x langer dan normaal. Met half dichtgeknepen ogen werd tijdens het ochtend-urineren tegen het zonnetje in over de parkeerplaats gekoekeloerd, toen ineens Tess (de zwarte Mercedes) de parkeerplaats op reed.
Onze grote vriend Lloyd stapt uit met zijn kop vol schaafwonden en hechtingen en wij sensatiegeile roddelnichten zijn natuurlijk gelijk nieuwsgierig. Hij zei zelf dat hij uit de bus was gevallen, maar alleen al het feit dat hij per ongeluk laat vallen dat hij naakt en onder het bloed op de parkeerplaats wakker werd doet ons twijfelen aan deze uitleg. Onze theorie is dan ook dat hij is overvallen door Thomaty (zie deel 7), die hem heeft neergeknuppeld en verkracht, vooral ook omdat hij nog een paar dagen wijdbeens rondliep…
Maandagochtend was het dan zover, het uur van de waarheid, Stefan mocht naar de tandarts! We komen aan in een duister klein kliniekje, die je ook in Siberië aan zou kunnen treffen. Het hangt er vol met ongesteriliseerd staal en er verschijnt een oud vrouwtje met een dikke bril. Gelukkig voor stefan stelt ze de diagnose dat er niets aan gedaan kan worden en dat het ook niet erg is. De chaos zou niet te overzien zijn als dit oude vrouwtje in zijn tanden zou gaan boren. Nu maar hopen dat ‘t niet gaat rotten of afbrokkelen in Marokko want als de tandartsen hier al twijfels wekken, wat moet het daar dan zijn?
Vanwege een onshore wind die de golven platblaast, verplaatsen we ons de volgende dag naar het beruchte strand Supertubos, helaas niet groot, maar Stefan en El besluiten het er toch op te wagen. Leks eindigt met Lloyd in een klein strandbarretje met een supervriendelijke jonge eigenaar. In de surfbar van Maurice eindigen we ook als het donker is voor wat koud bier wat voor €1,-, dus zeer schappelijk in onze dorstige kelen verdwijnt. De derde pilsener krijgen we zelfs van de manager himself aangeboden. Het is een jonge ondernemer met ambitie en grote plannen. Dit is zeldzaam voor hier, dus hij gaat het zeker maken!
Beelden van dit spektakel: http://www.youtube.com/watch?v=Dc2q1HfSie8
http://www.youtube.com/watch?v=crSIZI0SZdw
Foto's
