Het schiereiland Troia leek ons leuk als tussenstop van het zuiden van Portugal richting noorden. Dit zou één van de mooiste kustlijn zijn van Portugal, 13km prachtige stranden, zandduinen en kristalhelder water. Klinkt verleidelijk... niet? Maar eigenlijk was dit de meest teleurstellende nacht van heel onze reis. We hadden een nachtje in een mooi design hotel en daar bleef het dan bij. Langs het water waren verschillende restaurants die werkelijk allemaal gesloten waren. Roomservice of een vast menu in het hotel waren onze opties. Ook het weer zat niet mee, regelmatig regen en er stond een gure wind. Dus auto ingesprongen op zoek naar iets te eten en eventueel een mooi plekje voor zonsondergang. Zo zijn we terechtgekomen in een klein vissersdorpje met een netwerk van piertjes. Echt een rommelige bedoening: vergane piertjes, nieuwere piertjes, netten, oude bootjes .... Laat dit nu net zijn wat ik zo charmant vond aan dit plekje. Uren hebben we hier doorgebracht en van regen was hier geen sprake, zelfs bij zonsondergang was er geen wolkje meer aan de lucht. Tja en eten? Roomservice na onze uitgebreide fotoshoot haha. Ik moet er wel bij zeggen dat dit allemaal tijdens corona was en dat het een ontzettende slechte dag was, ik veronderstel dat in normale jaren Troia echt wel de moeite kan zijn.