Na een flinke sneeuwbui in de nacht was het in de ochtend feest in het trainingscentrum van de NSkiV. Vandaag kon er 'gepoederd' worden. Ik mocht als stagiair mee met de experts van eigen Nederlandse bodem. Het sneeuw kwam soms tot onze navels en door de snelheid van onszelf met gemak in ons gezicht. Al snel konden we elkaar niet meer herkennen, behalve als sneeuwpop. Toen we stil vielen (letterlijk) konden we genieten van het uitzicht; wat een sprookje. We werden er stil van. Dit resulteerde in een hert wat tevoorschijn kwam tussen de bomen. Uit angst dat hij weg zou springen als ik mijn fototoestel zou pakken heb ik deze dan ook helaas niet kunnen vastleggen. Maar om toch een herinnering te kunnen maken aan deze machtige plek heb ik dit plaatje vastgelegd van de Nederlandse ski-toppers die genoten van dit feest. Zelfs voor hen, die dagelijks in de sneeuw te vinden zijn is het een fenomeen wat nooit went. Soms is de wereld een grote speeltuin.