Hoog boven Zierikzee staat, op de toren van het stadhuis Neptunus, de Romeinse god van de zee. Met de drietand in de hand ziet hij daar uit over de stad en haar inwoners. Op de donderdagochtenden krijgt Neptunus gezelschap van de stadsbeiaardier. Dan worden door het carillon vrolijke klanken uitgestrooid. Vanuit dit statige pand is vanaf oude tijden beraadslaagd over het wel en wee van Zierikzee.

Tot 1997 zetelde hier eeuwen lang het stedelijk bestuur. Oorspronkelijk stond het stadhuis elders. Vermoedelijk in de buurt van het grafelijk kasteel, het Gravenhof, dat gelegen was tegenover de Sint Lievensmonstertoren. In de 14de eeuw werd een nieuw stadhuis gebouwd aan de oostzijde van de vleeshal. Wellicht werd het in 1358 in gebruik genomen. Dat jaar staat op één van de klokken.

In de jaren 1550-1554 werd dit kleine raadhuis afgebroken om plaats te maken voor een nieuw onderkomen van de stadsbestuurders. Toen werd ook de toren gebouwd. In 1772-1779 werd het stadhuis ingrijpend verbouwd. Uit die periode dateert ook de deftige trouwzaal waarin vroeger de schepenen vonnis wezen. Nu onderwerpen trouwpaartjes zich graag vrijwillig aan de uitspraak van de ambtenaar van de burgerlijke stand. Dit stadhuis straalt de Renaissance uit. Toch oogt het sober. Geen overdreven versieringen. Slechts medaillons met de portretten van de landsheer, keizer Karel V, en diens zoon Philips II sieren de gevels als huldebetoon.Maar rijk aan vorm is daarentegen de toren. Vanuit een achtkantige onderbouw rijst daar de Zierikzeese trots omhoog. De schrijver Conrad Busken Huet schreef in zijn boek "Het land van Rembrandt" treffend over een goudsmidswerk in het groot, dat rijk versierd en fijn...eensklaps komt opschieten. De keuze voor de zeegod als torenbekroning is een illustratie van de belangstelling voor de klassieken. (bron:/www.zierikzee-monumentenstad.nl)