Het is laagwater op de Waddenzee en ons schip ligt op de plaat, droog. Diep in de nacht horen we muziek klinken over het wad. Ik kom mijn bed uit, ga naar buiten en luister. Het is pop, geen klanken die passen bij de opera Peter Giens van Benjamin Britten. Paessens Moddergat ligt ver zuid aan de Friese kust, en daar zijn de felle lichten van het waddenpodium nu gedoofd. In de priel tussen Engelsmanplaat en Rif zijn drie heren in de kleine uurtjes in de weer. Zorgvuldig markeren ze hun werkveld met pvc buisjes. Het is hun muziek die ik hoor. Op een windstille nacht als deze draagt geluid ver over het water. Hoog aan de heldere hemel staan veel sterren. Het water komt al weer op, net als de zon. Ik stap in het roeibootje en roei in oostelijke richting, tegen de stroom in naar de mannen toe. Voor hen is het zware werk begonnen. Als een team trekken ze zij aan zij hun harken pulserend door de zware blub. Ik vraag of ze er bezwaar tegen hebben als ik wat foto's maak en hoor een kort en krachtig "Nee", Het werk is zwaar. Op de achtergrond zie ik de zon al boven de horizon piepen. Mooi licht. Zodra ik stop met roeien drijf ik van hen weg. Het fotograferen doe ik wat tussen de bedrijven door, even roeien en dan gauw klik. Als ik besluit met het licht mee te fotograferen, krijg ik al gauw ruzie met de pvc buisjes. Gelukkig zijn ze flexibel, buigen ze mee als ik er overheen dobber. De heren gaan onverstoorbaar door. De tijd dringt. Het water komt snel op. Op de achtergrond klinkt radio 3 of was het 538. Ik heb er niet goed naar geluisterd.