Robin kijkt nog snel even om. De boot waarop hij in een spontane actie voor zijn jarige vriendin een woelig zeiltochtje regelde ligt er rustig bij, aan de grond, op nog slechts een paar decimeter water. Nu loopt hij met haar op de Boschplaat. Nog een klein stukje lopen en dan zijn ze terug op het eiland Terschelling. Beiden kunnen met plezier terugkijken op het zeiltochtje vanuit Terschelling West. Woorden van dank staan in het gastenboek. Het was een mooi cadeau, haast een avontuurtje vanwege de harde wind. Haast is er ook. Robin en zijn vriendin willen op tijd terug te zijn in Terschelling West. De foeragerende vogels op de vloedlijn maken ruimte. een mooi welkom terug op Terschelling. De verjaarstaart is op, maar de verjaardag is nog niet voorbij. In West wacht de jarige een slotfeest. En er is nog een staartje. In alle haast is het bord waar eerder zes taartpunten op lagen aan boord blijven liggen. Een poging om een paar dagen later een bordoverdracht in de haven af te spreken mislukt en tenslotte besluiten wij om het bord zelf terug te brengen naar het restaurant waar deze Duitse ecoloog en zijn Belgische vriendin in de keuken en in de bediening werken. Een mooi fietstochtje hebben we er graag voor over. Hadden zij dat bord zelf opgehaald of direct meegenomen, dan hadden wij nooit geweten hoe lekker het eten bij Pura Vida in Midsland is.