Het harde leven van een kuiken

Door: ChristaThieme

Geplaatst op Apr 11, 2016

We zijn op Texel voor een weekendje weg en logeren in hotel Opduin in de Koog. Een prachtig 4 sterren hotel met heel veel faciliteiten en slechts 1 duin van het strand af. Het ultieme kustgevoel zullen we maar zeggen. En het geeft ons als Brabanders echt het gevoel er even tussenuit te zijn.

Op het einde van de zaterdag hebben we een afspraak voor een vogelexcursie met Mark Plomp van het Vogelinformatiecentrum in Cocksdorp. Jos, een vogelaar met al vele jaren ervaring zal onze gids zijn. We krijgen ieder een verrekijker van Swarovski Optik te leen om de vogels goed te kunnen zien. Jos weet als geen ander de vogels op te sporen. Een fluitend riedeltje ergens aan de linkerkant en hij weet welke beestje het is en vrijwel meteen waar hij zit. Wat een kennis heeft die man!

Tijdens onze wandeling met vogelaar Jos, komen we in de duinen van Texel ook een jong kuikentje van een grauwe gans tegen. Hij zit vlak langs het wandelpand verstopt in het gras. Als wij blijven staan komt hij al piepend naar ons toe. Pa en ma Grauwe Gans zien we nergens en Jos vertelt dat het kuikentje op zoek is naar zijn ouders. Het kuikentje waggelt het pad op en vraagt piepend of we zijn mama zijn.

Jos adviseert ons om het kuiken niet aan te raken want dan denkt hij dat je zijn moeder bent. Hij zal dan hardnekkig achter je aan blijven lopen en dat gaat flink hard, zoals we zien als hij achter twee andere wandelaars aangaat. Als hij de geur van de mens heeft zal moeder Gans hem ook niet meer accepteren als haar kuiken. Ook als het kuiken zijn ouders niet terugvindt, kant het nog steeds voor zichzelf zorgen. Hij is alleen voor bescherming afhankelijk van zijn ouders. Zolang hij zich maar blijft verstoppen in het gras en niet het open water op gaat kan het nog steeds goed komen. Met die gedachte lopen we, toch ietwat positief en tegelijkertijd bezorgd, willen we weer door. Het leven is soms hard. Maar onze dochter heeft er wat meer moeite mee om zo’n klein schattig diertje achter te laten. We proberen nog andere oplossingen te bedenken, zoals bijvoorbeeld het beestje naar een opvangcentrum brengen. Onze gids vertelt ons echter, dat ze daar het beestje ook gewoon vrij zullen laten. Het is namelijk een grauwe gans die hier veel voorkomt en daardoor niet beschermd wordt. Zijn grootste kans op overleving zal toch gewoon hier in de duinen zijn. Tja, het leven is soms hard.
Een uurtje later komen we op de terugweg weer langs dezelfde plek. Zou het kuiken weer terug bij zijn ouders zijn of heeft hij het niet overleeft?

Het komt namelijk ons achterna waggelen als we verder willen lopen. Voor onze dochter is dit een moeilijk moment; zo lief klein beestje moederziel alleen achterlaten met de kans dat het een lekker hapje voor de meeuw of een andere vogel wordt.