Op onze vakantie in Callesande fietsten we veel langs de duinen. Regelmatig zagen we deze bloemen bloeien met daarop deze rups.
Weinig rupsen zijn zo opvallend en ook zo mooi van tekening als de sint-jakobsrups. Het zijn geel en zwart gestreepte zebra’s die vaak in flinke aantallen kunnen voorkomen op een algemeen in ons land voorkomende plant, het jakobskruiskruid, Jacobaea vulgaris, een lid van de composietenfamilie en een zeer gewilde soort voor nectar- en stuifmeelzoekende insecten. Het is een van de vele kruiskruiden die in ons land voorkomen, zoals ook het langs spoorbanen woekerende bezemkruiskruid, moerasandijvie en het zeer algemene ‘tuinonkruidje’ klein kruiskruid.

Maar let op: jakobskruiskruid is giftig. De plant bevat een alkaloïd als natuurlijke afweer tegen herbivorenvraat. De planten ­stinken bovendien (in het Engels hebben ze wel de bijnaam mare’s fart – paardenscheet) en worden door het vee gemeden, maar gedroogd jakobskruiskruid in hooi kan problemen veroorzaken. Vooral paarden kunnen bij excessieve consumptie van de planten flink ziek worden. De rupsen hebben er echter totaal geen last van, die eten naar hartenlust van het giftige gewas, en worden er vervolgens zelf ook giftig van. Het is hun natuurlijke ­bescherming tegen predatie door vogels. De gevaargele kleur van de rupsen waarschuwt vogels dat ze zich er beter niet aan kunnen wagen.