Tijdens een wandeling door de Kalverpolder zag ik dit steenuiltje, dat tussen een wirwar van wilgentakken de omgeving scherp in de gaten hield. Steenuilen zijn lastig te spotten omdat ze zo klein zijn (21-25 cm) en omdat ze heel lang stil kunnen zitten. Hierdoor vallen ze nauwelijks op, je oog moet er maar net op vallen. In het kwartier dat ik hier recht voor hem stond heeft hij ook geen seconde bewogen.

Op Wiki lees ik: 'Het aantal steenuilen in Nederland is sterk verminderd door veranderingen op het platteland. Woongebieden en industrieterreinen nemen steeds meer ruimte in en de inrichting van het overgebleven platteland is grootschaliger geworden. Een deel van de achteruitgang is te verklaren door vermindering van nestelgelegenheid, bijvoorbeeld in oude schuren en hoogstamboomgaarden. Hagen en houtkanten zijn schaarser dan vroeger. Steenuilen worden ook relatief vaak slachtoffer van het verkeer'.