Tijdens een wandeling op de Canadese begraafplaats in Groesbeek fladderde er opeens een mooie vlinder om ons heen. Lente! Hij landde op een bloem, waar ik hem mooi kon fotograferen. Deze vlinder, de dagpauwoog, staat erom bekend dat hij de winter kan overleven, in schuurtjes of bomen, en bij het eerste lentezonnetje weer naar buiten komt.

De dagpauwoog is een van de bontst gekleurde vlinders in Europa. De soort komt binnen Europa algemeen voor in de gematigde zones en ontbreekt in het uiterste noorden en zuiden. Het grote verspreidingsgebied is onder meer te verklaren doordat de belangrijkste waardplant, de brandnetel, zoveel voorkomt. In België en Nederland is de dagpauwoog een algemene soort (bron: Wikipedia).

Wat ook een leuk weetje is, is dat de oogvlekken op de vleugels op echte ogen lijken. Als een hongerige vogel té dichtbij komt, slaat de dagpauwoog zijn vleugels open. De vogel schrikt van de ogen, en zo beschermt de dagpauwoog zichzelf.