Dansen op de vulkaan
Sicilië
Italië
Madeleine
Dansen op de vulkaan
Met een muts, sjaal en jas gingen we de Etna op tijdens de trip naar Sicilië. Het weer die dag was slecht, en het waaide zo hard dat we niet met de kabelbaan naar boven konden en ook niet helemaal tot het officiële ‘hoogtepunt’ konden wandelen. Maar we kwamen wel hoog genoeg om warme voeten te krijgen, je staat immers wel op een werkende vulkaan, en onder de indruk te raken van dit gezichtsbepalende stukje Sicilië.
Chocoladetaart met slagroom
De tocht op de vulkaan was het letterlijke hoogtepunt van de reis op dit Italiaanse eiland. En al lukte de kabelbaan dus niet, het heeft wel weer wat bijzonders als je in een grote, aftandse 4wheeldrive bus moet stappen om omhoog te kunnen. Het ding rammelt en ratelt aan alle kanten, maar schudt zich hoestend en proestend een weg naar boven via de oude lavastromen die nu dienen als weggetje. De steile afgronden naast de bus zouden eng kunnen zijn als het uitzicht niet zo betoverend was. Naarmate je hoger komt worden de paden gemarkeerd met grote ijsblokken die met zwarte lava gelardeerd zijn. Met een beetje fantasie lijken ze op chocoladetaartjes met slagroom. Dat het inderdaad een stormachtig dagje is merken we als we uit de bus stappen en bijna gezandstraald worden met lavagruis. Het natuurgeweld van de rokende lavakraters in de verte, de harde wind en het bijna surrealistische landschap van de vulkaan doen je beseffen hoe machtig en krachtig de Etna is. En waarom de vulkaan zo’n belangrijke plaats inneemt op dit Italiaanse eiland.
Verwoestende kracht van lava
Dat een lavastroom op zijn weg naar beneden geen rekening houdt met mens of dier wordt nog eens extra duidelijk aan de noordkant van de vulkaan. Hier ligt het landschap en de weg sinds de laatste grootste uitbarsting in 1983 ruim 5 meter hoger. Een stille getuige van wat een spuwende vulkaan teweeg kan brengen is het huis langs de weg, waarvan het dak nog net boven de grond uitsteekt. Alle andere huizen die zich op het pad van de lavastroom bevonden zijn compleet bedolven. Dit huis lag wat hoger en daardoor zijn bovenverdieping en dak nog net zichtbaar. De begane grond is bedekt met een dikke, keiharde zwarte massa. Dat die lavagrond overigens erg vruchtbaar is zie je aan de vele wijngaarden op Sicilië en aan de bloemenpracht die de ruïne omringt.
Lava voor je deur
We komen langs dezelfde weg nog een andere, indrukwekkender getuige van de uitbarsting tegen. Een huis, dat sinds 1983 enkele meters lager ligt dan de huidige weg, is op wonderlijke wijze gespaard gebleven van de alles bedekkende lavastroom. De kolkende massa kwam letterlijk een meter van de gevel tot stilstand. De bewoners waren op tijd gevlucht, maar hoe gek moet het zijn om terug te keren en vanuit je raam tegen een metershoge lavalaag aan te kijken. En dat 30 jaar later dus nog steeds te doen, want al zijn de scherpe randjes er wel af en is er een keurig hek geplaatst, de lavalaag ligt nog steeds een meter voor de gevel. Portie lava mevrouw? Ja, dank u, bezorgd tot aan de deur!
Waar moet je kijken?
Wandelen op de Etna is fascinerend, ongeacht welk weer je hebt. De wind in je haar, het lavagruis in je mond en op je gezicht en ogen die niet weten waar ze het eerst moeten kijken. Naar links, rechts, naar boven of juist naar beneden omdat ook het uitzicht naar het dal fascinerend mooi is. Het platform vanwaar je kabelbaan of busje neemt is, uiteraard, een toeristengebied met de onvermijdelijke souvenirwinkeltjes, barretjes en restaurantjes. Maar ach, met als beloning een wandeling in het meest natuurlijke natuurschoon van Sicilië ben je een kniesoor als je daar op let.
Foto's
