Misschien een korte toelichting over het waarom van dit gedicht. Het gaat niet persé over deze man. Ik heb momenteel zelf te maken in de familie met iemand die eigenlijk niet meer wil en erg ziek is. (85) Daarom dit zelf geschreven gedicht.

Oud.

Langzaam
verdwijnt het licht
uit de eens zo
sprankelende ogen
Tussen de oren
nog boordevol energie
maar oud worden
van het lijf
kent geen mededogen
Laat mij maar gaan
smeekt soms die blik
Het is mooi geweest.
Je moet het doen
met het lot dat je trekt
Keuzes zijn hier fictie
Hopen op een zachte dood
Als die komt een zegen
Tot die tijd verafschuw je
Afhankelijkheid
na dit eens zo
zelfstandig leven.

Norma