Kroketten noemden we ze als kind, toen we nog geen idee hadden waarvoor ze dienden.
In deze periode van het jaar reden we telkens van Blankenberge richting Furnari, een klein Siciliaans dorpje op ca. 2400 km van huis. We deden er een paar dagen over en hoewel we probeerden om zoveel mogelijk te slapen, toch waren er vele wakkere uren om ons bezig te houden en naar buiten te kijken. Het leukst vonden we bergen en watervallen, maar de velden met kroketten hadden ook wel iets.

En nu wonen we dus in "krokettenland" :-)