Daar gaan we dan....de kabelbaan trekt ons langzaam omhoog, we zweven in de lucht en d'Astoa vallei wordt steeds kleiner en kleiner. Eindelijk we zijn boven en de koude wind streelt op onze wangen en de tranen vloeien, we kijken mekaar aan en er valt een stilte.......enigste wat we kunnen zeggen is wauwwwwww :)