Corsica - Trots en eigenwijs lekker
Het échte Corsica leer je in de ruige bergen kennen. Achter elke bergpas schuilt een ander landschap. Maar alleen al de eigenzinnige bewoners met hun goddelijke keuken maken een bezoek aan het Île de Beauté de moeite waard.
Tekst: Mensje Melchior, Fotografie: Jeroen van Loon
Trots en eigenwijs lekker
De snel aangebrande Corsicaanse banneling
Ozewiezewozewiezewallakristallix keert met Asterix en Obelix terug
naar zijn land. Plotseling steekt hij zijn neus in de lucht;
hij
ruikt dat zijn eiland dichtbij is. ‘De lichte en verfijnde geur van
tijm en amandelen, van vijgen en kastanjes… en dan dat vleugje
pijnboom, dat zweempje alsem, dat vermoeden van rozemarijn en
lavendel… Dat is Corsica!’ Hij springt in de zee en roept: ‘Ruik
dit water! Ruik de geur van langoustines, van zee-egels en
zeekrekels!’ En eenmaal aangekomen op het strand: ‘Dat zand! Ruik
dat zand!’ Waarop Obelix vraagt of ze niet ook ergens everzwijnen
kunnen ruiken.
Wilde geur
En inderdaad ruikt het ‘Île de Beauté’, oftewel het eiland van de
schoonheid, bij aankomst aan de kust lekker. De zoete geur van
bloeiende bloemen en lavendel, vermengd met een vleugje dennenboom
en verbrand hout. Verderop in de bergen de zurige geur van het
maquis, het dichte struikgewas. De lyrische reactie van
Ozewiezewoze wiezewallakristallix, de Corsicaan uit ‘Asterix op
Corsica’, is dus zo gek nog niet. Achter elke bergkam doemt een
nieuw landschap op. Soms groen en glooiend, dan weer donker,
grillig en dreigend. In de ene vallei dennenbossen, in de volgende
loofbomen in honderden kleuren groen. Prachtig, deze ruige natuur.
Maar de ruigheid had nog een andere functie. De bergen bleken
bijzonder geschikt om indringers buiten te houden. En dat was wel
nodig. De Corsicaanse geschiedenis staat bol van de invasies en
onderdrukking. De Corsicanen verstopten zich in het ondoordringbare
landschap en leefden geïsoleerd in hun dorpjes. De Grieken namen
het eiland in beslag, gevolgd door de Romeinen, de Vandalen, de
Goten en de Byzantijnen. Om nog even door te gaan kwamen in de
elfde eeuw de overheersers uit de Italiaanse stadstaat Genua.
Sinds de achttiende eeuw is het eiland Frans. De Fransen waren
minder meedogenloos dan hun Italiaanse voorgangers en zij zorgden
voor meer orde en veiligheid op het eiland.
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
