Stadstour en op zoek naar walvissen - Winter op IJsland, deel 2
Reykjavik
IJsland
Zandkorrel
Stadstour en op zoek naar walvissen - Winter op IJsland, deel 2
Na het ontbijt is het tijd voor vertrek, nog in het donker. In eerste instantie vind ik dat jammer, maar het blijkt een bonus. Het opkomende licht geeft een extra dimensie aan de stad. We beginnen de tour bij het Höfði huis. Hier hebben Ronald Reagan en Michael Gorbatsjov in 1986 gesproken over het einde van de Koude Oorlog. Een belangrijke historische plek dus, hoewel de handtekening uiteindelijk niet hier gezet werd.
We rijden verder naar Sólfar, een van de bekendste kunstwerken van Reykjavík, prachtig gelegen aan het water. De naam betekent 'Zonnereiziger' en veel mensen zien er een vikingschip in, hoewel dat niet per sé de bedoeling was van de kunstenaar: hij vond dat je er zelf maar een betekenis aan moest geven. Het kunstwerk was de opbrengst van een wedstrijd en werd onthuld bij het 200-jarig bestaan van de stad. De kunstenaar zelf was toen helaas al overleden.
Onze volgende stop is de Hallgrímskirkja. Deze kerk had ik op mijn vorige reis ook al bezocht, daar ontkom je niet aan bij een bezoek aan Reykjavík. Nu ik hem twee keer gezien heb, weet ik nog steeds niet wat ik er van moet vinden, heel mooi of juist heel lelijk? Bijzonder is hij zonder meer, hij is enig in zijn soort.
Na het bezoek aan de kerk is iedereen wel klaar voor koffie. Die gaan we gebruiken in het restaurant Perlan, oftewel 'de Parel'. Naast een restaurant en cultureel centrum is Perlan ook een verzameling warmwatertanks, bedoeld voor stadsverwarming. Rondom het restaurant (dat kan draaien!) is een uitkijkplatform gemaakt, waardoor je rondom een prachtig uitzicht over de stad hebt!
Eerst geniet ik even van het prachtige uitzicht, daarna ga ik in de rij voor koffie. De verkeerde rij, zo merken een paar reisgenoten en ik na enige tijd, voor een 'gewone' koffie mag je bij de kassa aanschuiven en zelf de automaat bedienen. Het duurt dus even, maar dan heb ik nog wat tijd om mijn koffie te consumeren. Ik schuif aan bij drie samenreizende dames, collega's zo blijkt. Gezellig, maar al gauw is het weer tijd voor de volgende etappe.
We worden afgezet in het centrum en lopen een stukje met reisleidster Susan mee. Veel van wat ik zie, heb ik eerder gezien, maar toch kan ik me moeilijk oriënteren. De herinneringen van toen passen niet helemaal in het plaatje van nu.
De wandeling eindigt bij een kraam waar je worstenbroodjes kunt eten. Populair onder IJslanders én toeristen. Een deel van de groep besluit zo'n broodje te nemen voor lunch, maar ik heb er niet zo'n zin in om buiten in de kou te moeten staan. Even warmte, een zitplek en een wc graag! Ik vind vlakbij de worsttent een pizzeria, waar ik een smakelijke tomatensoep eet. Er zit brood bij met een heerlijke, volgens mij zelf gemaakte, pesto.
Een goede bodem voor de volgende activiteit: een boottocht om walvissen te gaan spotten! Als Susan pilletjes tegen zeeziekte uitdeelt, slaat de schrik me wel even om het hart. Wordt het zo erg dan?!
Ja, in zekere zin wel. De wind is hard en de zee is ruw. Tegen het einde van de tocht wordt het steeds ruiger en veel mensen zijn inderdaad zeeziek. Zelf heb ik er gelukkig geen last van, zonder pilletje. De tocht is mooi, maar walvissen zien we niet. Er is wel even een vin te zien, maar helaas kijk ik net de verkeerde kant op. Het grootste deel van de tocht zit ik buiten, warm ingepakt in het pak dat je krijgt op het schip. Dat pak trek je dan aan over je eigen kleren, in mijn geval een thermolegging met gevoerde winterbroek, twee paar sokken en sneeuwlaarzen, een merinowollen hemd plus dito shirt er over heen, hele dikke fleece en speciale winddichte jas. En dan nog een muts, sjaal en handschoenen natuurlijk... En ondanks al die kleren, voel je de kou toch nog een beetje!
Van de boot af ga ik met de drie dames waar ik eerder koffie mee dronk op zoek naar een leuk tentje waar we iets kunnen drinken. Die vinden we snel. De barkeeper zegt verbaasd te zijn dat we daadwerkelijk uitgevaren zijn, met dit ruwe weer...
Een koffie en een klein, zoet flensje later, lopen we met z'n drieën richting concertgebouw Harpa, waar we een rondleiding zullen krijgen. Het is spekglad onderweg en ik vind het af en toe een beetje eng lopen. Ik maak een IJslandse chauffeur erg aan het lachen met mijn voorzichtige oversteken... De rondleiding door Harpa is bijzonder. Het is inmiddels donker, zodat de bijzondere verlichting van het gebouw, met steeds wisselende kleuren, goed tot zijn recht komt. Aan het einde van de rondleiding kun je kiezen: met de bus naar het hotel of zelf de stad in. Ik ben inmiddels doodop en kies voor het hotel. Met een sandwich uit de lobby zoek ik mijn kamer weer op.
Foto's
