Een ander zou misschien speciaal naar Spiekeroog afreizen om de duinparelmoervlinder met eigen ogen te zien, maar ik had het gelukt dat het zeldzame diertje spontaan op mijn pad fladderde. Gelukje, want ik kende de vlinder alleen van een foto. De charme van dit Duitse waddeneiland ligt voor mij wel op het kruispunt van rust en natuur. Voor transport ben je vooral aangewezen op de benenwagen. Er zijn geen fietsen te huur en gemotoriseerd vervoer beperkt zich tot een enkel elektrisch aangedreven voertuig. Kun je door omstandigheden het eiland niet belopen, dan is er een paardenwagen of -treintje. Om de rust en ruimte ten volle te ervaren kun je twee kanten op: Oost uit of West uit. De route naar de wash-over-dus Oost uit - heeft mijn voorkeur boven de wandeling naar de camping bij oude aanlegsteiger. In het duingebied met zijn kenmerkende begroeiing loopt een prachtig wandelpad. Even voorbij het natuurcentrum begint Leegde. Ook op de Salzwiezen is het de bedoeling dt je de groene palenroute blijft volgen, maar met hoogwater of na een regenachtige periode staan die palen soms in enkeldiep water. Sla je linksaf richting zee, dan beland je zomaar op een hagelwit bountystrand. Naar de oostpunt kun je lopen, maar niet zover dat je ziicht hebt op de zeehonden die daar rusten. Het beschermd gebied, strekt zich uit tot een groot deel van het wad maar er blijft genoeg te ontdekken over. Tenslotte, het tempo wordt bepaald door je eigen conditie.