Cyprus. Nicosia - Lefkosa

Tussen potten en pannen,
Tussen 2 culturen Grieks en Turks.

Een gedeelde stad,
Een stad met een groene zone,
Een zone Turks en Grieks.

Twee volkeren samengepakt op een eiland,
Twee volkeren van twee werelddelen.

Nog vele oude huizen en kerken,
Kerken omgebouwd nu tot moskee.

Maar het leven gaat door,
Door in al zijn onenigheden.
Onenigheden die tot nu toe onoplosbaar zijn,
Oplosbaar voor wie en dat is nog steeds de vraag.

Die simpele vraag die ik mij stelde was gewoon van wat nu en later.
Dat nu en later blijft ook voor mij een vraag zonder antwoord,
Dat antwoord blijft stil met een gevoel wat dan.

Maar het gevoel van de schoonheid van dit eiland zal je niet vergeten,
De schoonheid van de bergkammen en de heldere blauwe zee,
Dit heldere geeft een verkwikking en doorzetting vermogen voor alle twee volkeren.

Bijzonder ondanks de nu verdeeldheid zal het ooit eens goed komen,
Goed komen op wonderschoon Cyprus.

Tijdens dit bericht belde mijn buurvrouw en zei kijk eens uit het raam,
Het raam was verlicht met een geweldige regenboog in alle kleuren,
De kleuren van vooruitgang,
Vooruitgang van na regen komt zonneschijn,
En zonneschijn dat doet je goed.