Het kampregime in het strafkamp Breendonk was heel erg hard.
De gevangenen werden in betonnen "kazematten" ondergebracht met 48 personen per kamer, in harde houten bedden met enkel een stromatras. Het was er kil tot ijzig koud in de wintermaanden; in sommige kamers stond een kachel die echter nooit mocht worden aangestoken. De ramen mochten niet open; met als gevolg dat de schimmel er welig tierde; wat veel gezondheidsproblemen gaf.
Per kamer waren er 2 emmers voor toiletgebruik, die natuurlijk elke nacht overliepen. De emmers werden ook gebruikt om de vloeren te poetsen; de stank was dus niet te harden ..
De gevangenen sliepen per 2 op een stromatras vol ongedierte; elke ochtend kregen ze 2 minuten om die matras netjes te maken; kon de bewaker één oneffenheid tijdens de "bettenbau" ontdekken, dan kreeg de gevangene die dag geen eten; vervolgens moesten de gevangenen zich wassen in 2 minuten, zonder zeep of handdoek en met koud water. Ook tijdens het appél of een inspectie kon men slagen verwachten.
De gevangenen werden op een hongerrantsoen geplaatst : 250 g brood, 4 koppen zwarte koffie en een liter waterige soep van rapen en bieten. Dit dieet veroorzaakte vaak diarree, wat dodelijk kon zijn voor de erg verzwakte gevangene. Wie zijn behoefte moest doen, moest toestemming vragen en kon evengoed geslagen worden met een knuppel of de zweep .. De voedselpakketten die door het Rode Kruis werden gezonden, werden voor de varkens gegooid ..
Per kamer werd een kameroverste aangesteld, dit was zelf een gevangene die dan tussen 2 vuren kwam te staan en soms nog wreder werd dan de kampoversten; hoewel sommige wel trachtten hun medegevangenen zoveel mogelijk te beschermen.
Er moest ook dwangarbeid verricht worden; onder voortdurende dreiging van stok- en zweepslagen op de oren of op de zweren die elke gevangene wel had. De zwepen waren versterkt met staaldraad.. De arbeid die ze moesten verrichten had eigenlijk weinig tot geen doel, en had als voornaamste doel, de gevangene af te beulen .. Wie dan uiteindelijk deze gruwelijke behandeling kon doorstaan, werd als sterk beschouwd en gedeporteerd naar de Duitse kampen ..
Op de foto de lange gang waar je de deuren van de kazematten ziet; verderop in de gang zijn ook nog cellen met een stenen brits; er was ook een folterkamer. Als je die binnengaat, kan je de sfeer van angst en wanhoop voelen .. het is in elk geval erg confronterend om daar te staan, wetende wat een gruwelijkheden er plaatsvonden ..