De Sint-Pauluskathedraal werd in de tiende eeuw door bisschop Heraclius gesticht op een eiland dat omsloten werd door twee armen van de Maas. Zij was tot aan de Franse Revolutie één van de zeven kapittelkerken in de stad.
Het huidige kerkgebouw in gotische stijl ontstond van de dertiende tot de vijftiende eeuw. De kerk werd sterk gerestaureerd na de verheffing tot kathedraal in de negentiende eeuw. De met pinakels overladen borstwering van de noordgevel dateert uit die tijd, evenals de verdieping met de spitsbogen en de spits van de klokkentoren.
De bovendorpel van het portaal draagt een inscriptie die vroeger op het zegel van de stad prijkte: Legia Ecclesiae Romanae Filia (Luik, dochter van de Romeinse kerk). Opmerkelijk zijn de gebrandschilderde ramen uit de zestiende en twintigste eeuw (zie mijn vroeger geplaatste foto: Architectuur door een glasraam), een witmarmeren liggend Christusbeeld in barokstijl door Jean Del Cour en het negentiende-eeuwse meubilair. De schat van de kathedraal bevat ivoorwerk uit de elfde eeuw, een reliekbuste van Sint-Lambertus, een door Karel de Stoute geschonken gouden reliekhouder en ander goud- en zilversmeedwerk. Deze gang leidt je naar de schat.