5-7 november: Hanoi

Door: Montsemario

Geplaatst op Nov 9, 2012

Hanoi
Onze eerste bestemming in Vietnam is Hanoi geweest (vanuit hier hebben wij ook alle excursies geregeld). Wow! Wat een drukte en ontzettende verkeerschaos, ongelofelijk! Omdat we pas in de late avond uit Hong Kong aankwamen, hadden we ons hotel vooraf gereserveerd. Maar eenmaal daar bleken we geen kamer te hebben - het excuus was dat een vrouw ziek was geworden en niet meer had uitgechekt. Als alternatief boden ze ons een ander hotel dat beter zou zijn, zonder bij te hoeven te betalen. Nou, dat wilden we eerst zien, dus brachten ze ons ernaartoe... achterop een brommer! (en... spookrijdend!). Onze eerste ervaring met het verkeer was dus nogal intens. Het hotel bleek inderdaad beter en door gelijk te betalen gaf ons de rust dat er achteraf geen gedonder zou zijn (en ook dat bleek het geval te zijn).
Ons hotel bevond zich op loopafstand van het meer, dus wilden we de eerste avond al meteen een korte wandeling maken om een idee te krijgen van deze stad in een voor ons nog onbekend land. De eerste dingen die opvielen waren onder meer dat de stoep (in tegenstelling tot wat je waarschijnlijk wel zou denken) niet is bedoeld voor voetgangers! Nee, op de stoep zitten de Vietnamezen op bizar lage krukjes te eten, te koken, te zagen, te lassen, hameren of andere klusjes te doen. De stoep is tevens bedoeld voor verkopers om al hun koopwaar (van tassen tot schoenen) op te ten toon te stellen. Maar waar de stoep hier vooral voor is bedoeld is als parkeerplek voor de miljoenen motors die deze stad telt (z'on beetje iedereen heeft er wel een). Ergens naartoe wandelen gaat hier dan ook niet gezellig hand in hand maar voorzichtig achter elkaar om mensen heen, stoep op, stoep af, motors ontwijkend. Het wordt pas echt ingewikkeld op het moment dat je moet oversteken. Een straat kan namelijk wel één eenrichtingsverkeer zijn/lijken, dat wil niet zeggen dat er geen vietnameze motorbestuurders zijn die hier anders over denken! Het verkeer kan letterlijk overal vandaan komen! kortom: je hebt hier eigenlijk vier paar ogen pp nodig! Wat de beste methode is gebleken: niet teveel nadenken en tussen de motors door gewoon gaan! "just walk on" van U2 is zo'n beetje onze Hanoi-tune geworden. Zebrapaden kennen ze namelijk wel maar negeren ze en de enkele keer dat er een voetgangersstoplicht is en op groen staat, komen de motors alsnog van alle kanten op je af! Verder is het een enorme herrie omdat z'on beetje ie-der-één toetert! Kortom, een complete chaos!
Eerder, in China, hadden we Kunming ' motorbike city' gedoopt. Nou, we zaten ernaast. Van anderen die we hier spreken hebben we gehoord dat het in Saigon erger zal zijn...! Mario kwam vaak tot de gedachte "if you can 't beat them, join them!", maar uiteindelijk hebben we het niet aangedurfd om een brommer te huren. Vooral omdat wij tweeën 0,0 ervaring hebben.
De mensen hier in Vietnam zijn ontzettend vriendelijk! Met name de vrouwen. Sommige vrouwen zijn zelfs zo zacht, zo zacht, dat je durft te beweren dat een baby meer kwaad kan dan zij!
Verfrissend aan Hanoi is dat het een grote stad is die niet enkel uit hoogbouw bestaat. Sterker nog, twee of drie verdiepeingen is de regel, niet de uitzondering. Wandelen gaat makkelijker in de franse buurt, waar op de brede stoep lopen ineens als een luxe kan worden beschouwd. Overal in de stad deden gebouwen hier en daar denken aan Marseille of Parijs.
De tempels zijn er klein, maar mooi. Wij vonden grappig dat de beelden bier, colablikjes en chocoladekoekjes als offer kregen. We hebben de afgelopen dagen vooral rustig rondgewandeld en een aantal musea bezocht. Deze waren, zeker in vergelijking met het museum in Hong Kong, niet bijzonder goed opgezet. Alleen de voormalige gevangenis,nu ingericht als museum, was zeker de moeite waard om te zien. Het was oorspronkelijk een gevangenis die was gebouwd door de fransen om de vietnamezen vast te zetten (enorm veel mensen zijn hier gemarteld, ook vrouwen). Later is de gevagenis gebruikt door de Vietnamezen om de gevangen genomen Amerikanen vast te zetten tijdens de oorlog.

we hebben heerlijk gegeten, in Hanoi. De smaak is minder intens dan in China, maar vaak veel fijner. Vietnamese gebruiken veel verse kruiden die het eten fris maken. Het eten is helemaal niet pittig, trouwens.

Een kleine tegenvaller is dat, daar waar Chinezen ons zagen als "zeilers on a budget" en daarom hun aandacht liever fouten op de inheemse bevolking, groeten Vietnamezen ons constant met "Hello " in de hoop dat we hun zooitje kopen of hun motorfiets huren. Het gezien worden als een wandelende portemonnee speelt hier wel, maar bereikt niet het niveau van Turkije of India, gelukkig.

Hanoi was ook de stad van de "rendez -vos". Een Argentijns koppel met wie we een taxi hadden gedeeld kwamen we 2x tegen (en aanbevelingen uitgewisseld ). Een van de avonden hebben we een biertje gedaan met n catalaans gezin die we eerder die dag op de foto hadden gezet.

PS: er is iets met de "sound of silence", van Simon and Garfunkel. Deze werd op veel plekken gedraaid. Veel verschillende covers mogen aanhoren. Het is ons niet helder of zij er dol op zijn, of dat ze denken dat wij, westerlingen, er dol op zijn.
ps2: Net zoals het ons opviel dat er in Hong Kong veel Britse toeristen waren, valt het ons op dat er veel Franse toeristen zijn, hier? Zit dat in het Europese DNA? Zijn het ook met name Nederlanders die naar Suriname op vakantie gaan?