Ik had maar vijf dagen om de ruim 550 kilometer door Turkmenistan naar Oezbekistan te overbruggen. Dit is de geldigheid van mijn visum die ik na veel moeite wist te krijgen. Vijf dagen zijn natuurlijk veel te kort om een beeld te vormen van een land. Maar een paar dingen waren we wel opgevallen of had ik opgevangen. Zo was het in dit bizarre land verboden om een schotelantenne te hebben, want stel je door dat je iets opvangt van de wereld buiten het meeste onfeilbare land ter wereld.

Nergens was ik dan ook een schotel tegengekomen. Behalve dan in Turkmenabat, nabij de grens met Oezbekistan, waar de sfeervolle flats zo'n beetje bezweken onder de grote hoeveelheid schotels die er aan waren opgehangen. Nu snapte ik er nog steeds niets van.