Noord-Thailand kent naast vele 'hilltribe' dorpjes ook drie Chinese bergdorpjes, waar men voornamelijk leeft van de theeproductie. Hoog in de bergen, 30 km ten noorden van het mooie stadje Mae Hong Son en vlakbij de grens met Myanmar, vind je een van deze drie dorpen: het nog redelijk onontdekte Chinese Kwo Min Tang (KMT) dorpje Mae Aw, sinds kort Ban Rak Thai genoemd, wat zoveel betekent als "The Thai-loving Village". Het is in 1950 gesticht door KMT-militairen en de inwoners leven er nog steeds volgens oude gewoontes en gebruiken.

De eerste keer dat ik er kwam, nu zo'n 15 jaar geleden, doopte ik het al vrij snel 'het dorp van de omgekeerde wereld'. Tijdens de helse heenrit via een bizar slechte bergweg, volgden we een snelstromende rivier tussen de rijstvelden. Het water stroomde echter omhoog i.p.v. naar beneden. In het dorp scharrelden bovendien vleesetende kippen en sla-etende honden rond en middenin het kunstmatig aangelegde dorpsmeer groeiden bomen die op hun kop leken te staan... De sfeer was er nog heerlijk authentiek. Bij mijn tweede bezoek, eind 2007, was de weg weliswaar aanzienlijk verbeterd en was het dorpje al meer ingesteld op toerisme, maar was het in tegenstelling tot veel andere plekken die ik voor de tweede maal bezocht gelukkig nog niet door massatoerisme verpest. Er was geen toerist te bekennen en het was grotendeels nog precies zoals ik het me herinnerde.

Het KMT- dorpje bestaat uit wat stoffige zandpaden waar paarden loslopen en kippen, honden en varkens nog altijd rond de stenen en bamboehouten huisjes met golfplaten daken en fleurige bloementuintjes struinen. Het kijkt prachtig uit over het rustieke meer en de omringende bergen bedrukt met groene theeplantages en tropische vegetatie. In de dorpskern vind je een aantal stalletjes waar men o.a. handgemaakte theekopjes en een keur aan Chinese theesoorten verkoopt, die je ter plekke kunt proeven. Ook een kijkje in het productieproces en op de plantages behoort tot de mogelijkheden.

In Ban Rak Thai zitten verder een paar guesthouses en enkele restaurantjes, waar ze niet alleen authentieke Chinese streekgerechten bereiden, maar ook een zeer traditionele delicatesse...'duizendjarige eieren'! Deze geconserveerde eendeneieren worden gemiddeld honderd dagen bewaard in een mengsel van kalk, theewater, zeezout en eikenhoutskool, waardoor ze hun bruin/groene geleiachtige uiterlijk en hun sterke, zoutige smaak krijgen. Best lekker! Overigens gaat het verhaal dat duizendjarige eieren oorspronkelijk werden gemaakt door ze te drenken in paardenurine... Mmmmmmmm... Eet smakelijk!