Vanuit mijn hut in het dorpje Pai had ik elke avond weer een eersteklas uitzicht op de zonsondergang. Elke twee minuten veranderde de lucht van kleur en was ik gedwongen om weer een foto te maken. Op dit soort dingen raak ik maar niet uitgekeken. Vooral wanneer je in een wijdopen veld staat, omringd door bergen in de verte en een prachtig kleurenspel in de lucht. Wat voel je je dan toch nietig..