Nachttrein Thailand

Door: MarleenvM

Geplaatst op Aug 29, 2018

Chiang Mai - Bangkok 25 en 26 augustus 2000 

Fragment uit mijn reisverslag 

De nachttrein zal ons van Chiang Mai naar Bangkok brengen. In opperbeste stemming stappen we aan boord van de trein en zoeken we ons gereserveerde plekje op. Het valt nog niet mee om de juiste plek te vinden want alles in het Thaise schrift. Een klein haastig manneke oftewel de conducteur wijst ons de weg. Het valt nog niet mee om hem te volgen maar het lukte. Bestemming bereikt. 

Twee smalle bankjes tegenover elkaar met een wankel klaptafeltje ertussen is ons plekje voor de komende nacht. Comfort is ver te zoeken maar het avontuur des te meer. We proberen het plekje zo logisch mogelijk in te richten qua tassen en dergelijke en eenmaal gesetteld kunnen we op ontdekkingstocht. 

De trein is inmiddels vertrokken en we zien als we de stad uit zijn alleen nog maar sporadisch wat lichtjes. Eerst maar eens een sigaretje en dat dient genuttigd te worden tussen de wagons. Om de overgang van de ene rijtuig naar de andere nog iets te doen lijken is er een doekje tussen gespannen. En elk wagon heeft een extra stukje traanplaat uitsteken waar je dan over heen kunt lopen. Dit is ook tevens de rookplek dus je snapt dat je niet echt relaxed je nicotinegehalte weer op peil is te brengen. Van de spanning steek je er nog maar eens op. 

We moeten om de beurt onze plek verlaten want mocht er even niemand op de plek zitten dan tovert de overijverige conducteur je bank meteen om in een bed. En om acht uur ‘s avonds willen we dat nog niet. De conducteur wel want zodra alle zitplaatsen ligplaatsen zijn geworden kan hij ook naar bed. Hij loert constant op lege bankjes. 

We vermaken ons uitstekend tussen locals maar merken dat onze Thaise reisgenoten het niet laat maken. Veel bankjes zijn al bedjes geworden en is eerste snurkende medemens al een feit. Een paar mannen maken samen nog een fles sterke drank leeg en niet veel later liggen ook die op één oor. En nog geen half uur later is het stil. Alle gordijntjes zijn inmiddels gesloten in onze wagon en de conducteur komt om de vijf minuten kijken of we echt niet willen gaan slapen.

Mijn reisgenoot gaat maar eens aan de wandel om te kijken of ergens anders op deze trein wel wat leven in de brouwerij is. Er blijkt een wagon omgetoverd te zijn tot bar maar net als hij een biertje bestelt gaat de bel voor de laatste ronde. Inmiddels wordt ik streng toegesproken door de conducteur en hij staat driftig te gebaren dat hij nu toch echt zelf ook naar bed wil. Ik ga nog maar een sigaretje roken en als ik terug kom is er van een zitplaats niets meer te zien. 

En daar zitten we dan samen op het onderste bed. Het is stapelbedje geworden. Er zit niets anders op om ook maar een poging te gaan doen om te slapen. Als ik me dan eindelijk in het bovenste bedje heb gewurmd en een beetje mijn draai heb gevonden in het te korte en te smalle bedje bedenk ik me ineens dat ik ben vergeten te gaan plassen. Dus weer de acrobatische toeren uit gaan halen en dat gaat natuurlijk niet geruisloos. Je kunt het beter uit bed vallen noemen. Aan het geroezemoes te horen vanachter de gordijntjes is het niet onopgemerkt gebleven. 

Dus op zoek naar de wc. Geen bordjes en geen andere aanwijzingen dus word het gokken welke kant ik op moet. Zo’n vier wagonnetjes verder zie ik iets wat wel eens de toilet zou kunnen zijn. Al is toilet niet het juiste woord voor dit gat in de vloer. Nou vind ik een gat nog niet zo erg maar wel dat niet iedereen zo bedreven is in het mikken dan de geloosde goederen. Ik zal jullie de verdere details besparen. Schoon water is ook ver te zoeken dus het potje ‘handjeswassenzonderzeep’ gel is een uitkomst. 

Voordat ik weer terug in het minibedje lig heb ik twee keer klem gezeten tussen de ongemakkelijke schuifdeurtjes, een beuk gekregen van iemand die ineens zijn been naar buiten stak en ben ik gestruikeld over de bagage die midden in het pad lag. Het valt ook niet mee in een slecht verlichte trein. 

En daar lig je dan. Een zeer moedige poging doen om te slapen. Ik probeer me te concentreren op de cadans die de trein maakt. Als deze regelmatig is sukkel ik vast wel snel in slaap. Er is alleen geen regelmaat te vinden en wanneer de trein een wissel passeert heb ik het gevoel dat de trein ter plekke ontspoort. Ik doezel af en toe wat weg naar slapen kan ik het niet noemen. Regelmatig gaat de trein veel langzamer rijden als deze een dorpje passeert. Hier springen dan mensen van de trein of erop. Of het legaal is? Ik betwijfel het. 

Onze conducteur heb ik niet meer gezien sinds mijn bank een bed is geworden dus controle is er niet. Tegen een uurtje of vier val ik dan eindelijk in slaap. Lang mag ik daar niet van genieten want om half 6 is iedereen klaarwakker en worden de zelf meegebrachte ontbijtjes klaargemaakt in het gangpad op van die campinggasbrandertjes. Aan de daarbij behorende geuren die vrijkomen helpt geen gordijntje. 

Ik wrijf wat in mijn ogen en besluit maar op te staan. Of beter gezegd, uit mijn bedje te vallen. Als de trein een beetje volgens schema rijd komen we over ongeveer twee uurtjes aan in Bangkok. Net als ik me uit sta te rekken en Harold even een sigaretje is roken komt de conducteur aan. Joe weekie weekie !!! Voordat ik kan reageren is er niets meer te zien van een bed. We hebben weer bankjes. Beduusd ga ik zitten en laat het maar allemaal een beetje aan me voorbij gaan. Op naar Bangkok.