Sur

Reisgids

Beste reistijd

Foto's

Praktisch

Sur image

Sur

Sur
Oman
Twalia

De Wraak van de Schildpad

Voetje voor voetje lopen we door het donker. We volgen het licht van een zaklamp die vastgehouden wordt door onze gids. Met elke stap neemt de spanning toe, gaan we deze nacht schildpadden zien? Dan beweegt het licht van de zaklamp niet meer en moeten we wachten. We bevinden ons vlak voor het strand bij Ras Al Jinz in Oman. Dit strand is een van de stranden in dit gebied waar de vrouwtjes schildpadden hun eieren leggen. De voortekenen zijn gunstig, heeft de gids ons vertelt. Enige tijd geleden is er een schildpad het strand opgegaan. Toch kunnen we nog niet op het strand gaan kijken. De gids legt uit dat het vrouwtje op het moment dat zij aan land gaat, erg sensitief is. Een geringste beweging of geluid en ze draait weer om. Dit is niet alleen jammer voor ons als toerist, maar is ook een bedreiging voor de schildpadden zelf. Zij moeten immers hun eieren leggen als deze rijp zijn. Kunnen ze dit niet aan land, dan zullen ze de eieren lozen in de zee hetgeen de eieren niet overleven. We zullen dus geduld moeten hebben. Het is wachten tot het vrouwtje de ideale plek heeft gevonden en daar een gat heeft gegraven om haar eieren te leggen.

Voor ons gevoel duurt het wachten lang. Onze groep speurt gespannen het strand af, wachtend op het alles bepalende lichtsignaal. Eindelijk zien we een licht flitsen in de verte, het teken dat we daar naartoe mogen lopen. Opnieuw volgen we de zaklamp van de gids het strand op. Het is oppassen voor de kuilen die de schildpadden achter hebben gelaten nadat ze hun eieren hebben gelegd. We worden verzocht even te wachten terwijl de gids verderop polshoogte gaat nemen. Als de gids terug komt, verwachten we dat hij het licht van de zaklamp zal laten schijnen op de schilpad die zich enkele meters verderop bevindt. Onze verbazing is groot als hij ons meeneemt naar de rand van de kuil waar het vrouwtje bezig is haar eieren te leggen. We zitten op nog geen halve meter afstand aan de achterkant van het anderhalve meter grootte vrouwtje. Ongeveer elke 20 seconden laat ze een eitje ter grootte van een golfbal in de kuil vallen. Het is ongelooflijk hoe dichtbij we zitten en hoe goed we dit proces kunnen zien. We vragen ons af hoe de schildpad zich moet voelen bij zoveel bekijks tijdens zo’n intiem proces. Onze gids stelt ons enigszins gerust. Op het moment dat het vrouwtje haar eieren gaat leggen raakt ze in een soort van trance waardoor ze zich minder bewust is van haar omgeving. Ook kan ze, als ze aan het leggen is, niet meer stoppen. Toch is het wel zaak om stil te zijn en schijnt er alleen een kleine zaklamp op de vallende eieren. Dit om haar zoveel mogelijk rust te gunnen en er zo ook voor te zorgen dat ze de volgende keer als ze eieren moet leggen hier weer terugkomt.

De worp van een schildpad vrouwtje bedraagt rond de honderd eieren. Na een tijdje heeft ook ‘onze’ schildpad haar eieren gelegd en begint het toedekken van de eieren. Voorzichtig duwt ze met haar achterpoten steeds een beetje zand over de eieren, totdat de kleine kuil waarin de eieren zijn gelegd niet meer zichtbaar is. Dan is het zaak om de grote kuil waarin ze ligt op de vullen. Zonder enige waarschuwing veegt ze grote hopen zand met haar grotere voorpoten naar achteren. Nou ja, eigenlijk is het meer gooien. De zandkorrels slaan tegen mijn gezicht en verschrikt vliegt ons groepje omhoog om een verdere aanval van zand te voorkomen. Is dit een bewuste actie van ‘onze’ schildpad? Onwillekeurig komt de gedachte bij mij op dat dit misschien wel de wraak van de schildpad is. Alsof ze ons op deze manier wil laten weten dat ze ons heus wel opgemerkt heeft en vraagt om haar met rust te laten. Dat laatste doen we dan ook. We laten haar alleen achter op het strand, waar ze de laatste hand kan leggen aan het toedekken van de kuil zonder pottenkijkers. Over enkele uren zal ze terug keren naar de zee om de eieren voorgoed achter te laten. Ze zal nooit weten of deze nacht heeft gezorgd voor volwassen nageslacht. Net zoals wij nooit zullen weten of het werpen van het zand de wraak van de schildpad is geweest.