Historische verkiezing Nepal 10 april 2010
Kathmandu
Nepal
Danielaniderost
Historische verkiezing Nepal 10 april 2010
Het is 7.00h in de ochtend. Kathmandu is al geruime tijd wakker. Maar iets is vandaag anders dan op andere dagen. Het duurt even tot ik het besef: er is geen verkeer, absoluut geen verkeer: geen toeterende taxi’s, geen roepende riksjarijders, geen zwarte rookwolken uitstotende bussen en vrachtwagens. Het is 10 april 2008, vandaag worden de ‘Constituent Assembly Elections’ gehouden, die een einde zullen maken aan de 240 jaar oude monarchie in het Himalaya koningrijk Nepal. Er gaat een lange geschiedenis van vechten voor democratie aan deze historische dag vooraf.
Nepal heeft in 1959 voor het eerst een democratische regering gekend nadat de National Congres Party de toenmalige verkiezingen won. Echter, deze eerste democratie was van korte duur. Reeds een jaar later maakte koning Mahendra (vader van de in 2005 vermoorde koning Birendra) hier door middel van een ‘Royal Coup’ een aprupt einde aan. Alle politiek partijen werden verbannen en het zogeheten Panchayatsyteem werd ingevoerd, dat tot eind jaren ’80 instand bleef. In 1989 begon een sterke verzetbeweging vanuit het volk, geheten ‘Peoples Movement’, die in 1991 parlementaire verkiezingen afdwong. De jaren ’90 werden vervolgens getekend door wisselende regeringen, toenemende corruptie en versplinterringen van m.n. communistische politieke partijen. Er was grote teleurstelling onder het volk en groeiende onvrede. Dit was de voedingsbodem voor de ‘Peoples War’ die in 1996 door de Maoisten is gestart. Een burgeroorlog met als doel het afzetten van de koning en de oprichting van een socialistische staat met gelijke rechten en kansen voor iedereen. De strijd heeft, tot op de dag van vandaag, duizenden doden tot gevolg gehad. Maar het valt niet te ontkennen dat deze beweging een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de totstandkoming van de huidige verkiezingen. Een andere, belangrijke factor ligt in de gebeurtenissen binnen het koningshuis. Het nieuws van de moordpartij in het koningspaleis in juni 2001, waarbij koning Birendra en bijna heel zijn gezin zijn vermoord door kroonprins Dipendra, zorgde voor dikke krantenkoppen in de internationale pers en voor verwarring en een nationale depressie in Nepal, gevolgd door allerlei speculaties en geruchten over de daadwerkelijk toedracht in die bepaalde nacht. De oudere broer van de koning, prins Gyanendra, werd tot nieuwe koning gekroond. Hij was al bij leeftijden van koning Birendra weinig geliefd en tot de dag van vandaag zijn vele Nepalis ervan overtuigd dat hij achter het koningsdrama zit. Nadat hij al twee jaar na zijn kroning de Prime Minister heeft ontslagen en alle macht naar zich toe heeft getrokken, volgde in 2005 een volwaardige militaire coup, die een einde maakte aan alle democratische verworvenheden tot dan toe. In april 2006 kwam het Nepalese volk hiertegen in opstand en eiste verkiezingen (Constituent Assembly Elections). Deze zijn vervolgens 3 keer uitgesteld tot het vandaag dan eindelijk zover was: D-day is gearriveerd! Opnieuw niet zonder horten en stoten. Verschillende factoren maakten tot kort geleden de doorvoering van deze historische verkiezingen nog erg onzeker. Er waren zware protesten in de Terrai, het zuidelijke vlakland van Nepal, aan de grens met India, waar Madhesi groepen autonomie opeisen, er was geweld gerelateerd aan de verkiezingsstrijd met meer als 20 doden tot gevolg maar ook voortdurende berichten over ontvoeringen, afpersingen en mishandelingen door m.n. leden van de YCL (Young Communist League). Er is in de aanloop naar deze dag dan ook een heel leger aan (gewapende) politie en veiligheidspersoneel op de been gebracht en er zijn duizenden nationale en internationale waarnemers aangewezen, die een juiste gang van zaken moeten garanderen en mogelijke onregelmatigheden rapporteren.
De belangstelling is groot en er valt best wat te kiezen: 54 politieke partijen zijn toegelaten. Er wordt twee keer een stem uitgebracht: een voor een kandidaat en een voor een partij. Daarvoor liggen twee lijsten voor met daarop alleen maar symbolen voor de diverse partijen: een ster, fiets, bril, olifant en ga- zo-maar-door. Uit de bijna 10’000 kandidaten worden in totaal 601 gekozen: 240 via directe voorkeursstemmen, 335 door de politieke partijen volgens een proportionele verdeelsleutel die rekening houdt met minderheden (lage kasten, vrouwen etc.) en 26 worden door de president aangewezen. ‘Zou hij beseffen wat hij doet?’ vraagt een man naast me en wijst naar een bejaarde, blinde man in de rolstoel. Ik denk het niet. Maar hij is lang de enige niet! In de afgelopen weken stonden veel berichten in de krant over het gebrek aan kwalitatief en kwantitatief goede voorlichting over de verkiezingen. Bovendien is de gemiddelde Nepali erg teleurgesteld over de politiek en heeft zijn geloof in politici verloren. Er waren dan ook velen die aangaven niet te gaan stemmen en velen die tot vandaag nog niet wisten op wie of welke partij ze moesten stemmen. Toch waren de bevraagde officials tevreden over de opkomst en kon ik weinig mensen vinden, die niet hadden gestemd vandaag.
De meeste vrees gaat uit naar het tijdstip dat de uitslagen bekend worden gemaakt. Eerste peilingen zullen over een week worden gepubliceerd. Tot alle stemmen uit de afgelegen regio’s zijn geteld en gerapporteerd en dus de totale einduitslag bekend kan worden gemaakt, duurt het waarschijnlijk zo ’n drie weken. De Maoisten hebben aangekondigd zich niet neer te leggen bij een verkiezingsnederlaag gezien ze overtuigd zijn van hun overwinning.
Foto's
