Myanmar 4 Mandalay

Door: Renie

Geplaatst op Nov 1, 2010

Na een fikse tocht naar het vliegveld en wat vertraging zijn we in Mandalay geland. Je voelt duidelijk dat het hier veel warmer is. Het is ongeveer een uur rijden naar ons hotel. We hebben prachtig uitzicht op Mandalay Hill met zijn tempels. Onze gids heet Myo en blijkt een ontzettend aardige stipte man te zijn. Hij heeft van Zaw al gehoord wat we allemaal willen zien.
We bezoeken rond 10 uur het Mahaganda-klooster. Het is op dit moment boeddhistische vastentijd en er verblijven op het terrein wel 1000 monniken. Het is etenstijd en we mogen een kijkje nemen in de eetzaal. Natuurlijk gaan we ook kijken hoe de Mahamuni-boeddha vol met goudpapiertjes is beplakt. Het is voor ons een wonderlijk gezicht hoe mannen vol devotie en overgave hun goudblaadjes opplakken.
Bij de Katthodaw-pagode (een terrein met 729 witte miniatuurpagoden met daarin een marmeren steen met de complete tekst van de Tripitaka) raken we aan de praat met een familie. Zij vertellen iets over hun leefomstandigheden en toekomstverwachtingen. Ze klagen niet en vragen ook niet of we iets van ze willen kopen. De dochter laat haar Engelse boek zien, want ze is vandaag naar de extra lessen op zondag geweest. F. geeft ze wat geld en ik raak door mijn snuisterijen heen. Deze ontmoeting zet ons flink aan het denken.
We laten ons overvaren met een pontje naar Inwa. Daar stappen we in een zeer aftands paardenkoetsje. Een meisje volgt ons met haar fiets. Aan haar stuur hangt het bekende tasje met handelswaar. We beloven aan het einde van de rit iets van haar te kopen. In het Bagaya Kyaung (een schitterend teakhouten klooster) wordt druk lesgegeven aan monniken van uiteenlopende leeftijd. We wanen ons in een film. Helemaal alleen en geen buitenlander te bekennen. Na de prachtige rit zijn we een beetje gebroken, maar vol van indrukken. Ondertussen weet het meisje ons te vertellen dat ze nog mooiere spullen heeft dan het vrouwtje, waar we onderweg iets van hebben gekocht. Beloofd is beloofd en een extra olifantje is nooit weg.
De Ubein-brug, de langste teakhouten brug van wel 1200 meter ter wereld, blijft een plaatje om te zien. Er is druk verkeer van fietsers en van dagjesmensen. Er staan zelfs mannen met een digitale camera, die foto’s maken van stelletjes en gezinnen met kinderen.

Foto's

2baef.jpg

Renie