Bagan staat natuurlijk bekend vanwege de ontelbare pagoda's. Prachtig, om hier een paar dagen met de fiets op uit te trekken. Wat wij zo fijn vonden, is dat het zo groot is, dat als je een beetje van de "vaste" route afwijkt, je bijna geen andere toeristen tegen hoeft te komen. Wat de meeste toeristen doen, is met zonsondergang een van de bekende pagoda's beklimmen, om vanaf daar van de zonsondergang te genieten. Erg mooi, hoor, maar wij vonden dat echt te hutje mutje.
Wij zijn dus de volgende ochtend om 5 uur op ons fietsje gesprongen om naar de zonsopgang te gaan kijken. We moesten wel een koplamp opzetten, want je zag nog geen hand voor ogen om die tijd. Onze hoteleigenaar van Bagan Central Hotel (ook een aanrader!) had ons een prima uitzichtpunt getipt. Dus vanuit New Bagan vertrokken we 's ochtends in alle vroegte naar de Dhammayazika Pagoda, een tochtje van 3 km.
Daar aangekomen was er helemaal niemand te bekennen, maar na wat zoeken vonden we de slapende nachtwaker ergens in een hoekje. We hebben hem toch maar even wakker gemaakt, want we konden de trap niet vinden naar de top van de pagoda.
En daar zaten we dan met z'n tweetjes te wachten op onze rode vuurbal. Heel langzaam werd het lichter en zagen we meer en meer pagoda's aan de horizon verschijnen. Onbeschrijflijk mooi!
Even later, toen de zon boven de horizon verscheen, zagen we in de verte ook nog de luchtballonnen opstijgen. Toen was het droomplaatje helemaal compleet!
Je wordt bij deze pagoda wel gewaarschuwd voor geesten! Blijkbaar is de generaal, onder wie de constructie van deze pagoda viel, gestorven tijdens de bouw hiervan. Hij doolt hier nog rond en het verhaal wil, dat zijn geest verschijnt op de foto's, die je van de pagoda maakt. Nou, ik heb ze allemaal nauwkeurig bekeken, maar niets, hoor!