Zonder overdrijven kan gesteld worden dat Bagan één van de belangrijkste en indrukwekkendste cultuurmonumenten van Azië is. Het is te vergelijken met de Borobudur in Indonesië en de tempels van Angkor in Cambodja. Een gebied van 40 km2 is volgebouwd met 4400 tempels, pagodes en paleizen. Toch heeft de bloeitijd van Bagan maar 200 jaar geduurd. In 1057 na Christus werd onder leiding van koning Anawrahta het staatje Thaton veroverd. Het bezettingsleger nam de meeste boeddhistische geschriften en relikwieën in beslag en deze werden, samen met 30.000 gevangenen, naar Bagan vervoerd. Al snel werd begonnen met een immens bouwprogramma en ontwikkelde Bagan zich tot een religieus centrum voor het theravada-boeddhisme. Ook Marco Polo bezocht Bagan en was zeer onder de indruk. Aan deze bloeiperiode kwam abrupt een einde toen Bagan in 1287 ingenomen werd door gevreesde Mongoolse legers van Kublai Khan. Dit is nog te zien bij de Payathonzu-tempel waar de muurschilderingen niet afgemaakt konden worden.
Bagan ligt in een zone waar veel aardbevingen voorkomen. Honderden aardbevingen hebben de afgelopen eeuwen schade toegebracht aan de tempels. Renovatiewerkzaamheden zijn mede daarom een doorlopend proces, al gebeuren deze vanuit het oogpunt van Unesco lang niet altijd volgens het boekje (met materialen en technieken die ook in de bouwperiode werden gebruikt).
De laatste aardbeving van september 2016 heeft flinke nieuwe beschadigingen veroorzaakt, van afgebroken tempeltoppen tot scheuren en afgebrokkelde daken.

In de tempels vind je regelmatig monniken voor wie een bezoek aan de tempels een bijzonder moment is.