"Amraa me guide.."

Door: WKerkhof

Geplaatst op Oct 31, 2016

Na een indrukwekkend bezoek aan het Erdene Zuu Kiid klooster en het Karakorum Museum, komen we beide opgetogen terug bij ons busje. De sfeer is alleen gespannen, dat voel je meteen. Wat zou er mis zijn? We temperen ons enthousiasme wat en wachten af...

Met oogjes rood van het huilen meld Urnaa (onze gids) dat ze een probleem heeft, haar schoonzus is zojuist overleden! Oei... wat erg... Zo zielig voor haar. Ver weg van al haar geliefde in een land waar je niet zo makkelijk even de snelweg neemt en op plaats van bestemming bent.
En hoe nu verder is voor ons vooral de vraag. Natuurlijk moet Urnaa naar haar familie, daar twijfelen we niet over, maar reizen zonder gids in een land waar bijna niemand Engels spreekt (chauffeur Amraa komt niet verder dan 10 woorden) is een moeilijke opgave.... We zijn ook nog maar net 1 week onderweg en hebben nog twee weken voor de boeg.

Urnaa belt met het Golden Gobi Guesthouse, waar we de tour geboekt hebben. Daar zijn nog twee gidsen beschikbaar, maar beide met weinig ervaring en al helemaal niet in het Westelijke deel.... Urnaa vind dat geen optie. Er worden veel telefoontjes gepleegd door zowel Amraa als Urnaa, en wij hopen maar dat alles goed gaat komen.

Na de lunch heeft Urnaa een voorstel, over 3 dagen staat White Lake voor een paar nachten op de planning. Amraa zal in de tussentijd niet alleen chauffeur zijn maar ook gids en Urnaa zelf zal de laatste dag in White Lake zich weer bij ons voegen... Ideaal is het niet, maar misschien wel de beste optie.

Al snel nemen we afscheid, Urnaa vind een lift naar de hoofdstad en wij begeven ons met z'n drietjes richting het Westen.

Amraa doet echt zijn best. Zo regelt hij de eerste avond dat een andere gids ons avondeten klaar heeft als we aankomen en hoewel hij normaal niet snel zijn busje uitkomt als we ergens naartoe gaan kijken, neemt hij ons de volgende dag mee naar een waterval. Fier loopt hij voorop: "Amraa, me guide"
Ook de lunch de volgende dag heeft hij verzorgd en als we in de middag aankomen bij de warmwaterbronnen geeft hij mij een heuse rondleiding. De info die hij geeft is begrijpelijk al is het niet veel meer dan "you" en met zijn vinger wijst hij naar een deur en "me" en dan wijst hij naar de deur ernaast (duidelijk toch: heren en dames toiletten!) In het restaurant overhandigt hij mij de Mongoolse menukaart en zegt "you eat", zo van bestel maar wat... geen idee wat maar goed. Hij doet echt zijn best...
Door het gebrek aan een gids worden we soms wel wat extra verwend, zo eten we wat vaker in een klein restaurantje ipv voor de tent, is onze ger al lekker voorverwarmd bij aankomst en maken we het in de bus gezellig doordat er echte Mongoolse muziek uit de speakers komt (ieder uur op repeat...)
We komen de dagen zonder gids goed door, steken Amraa regelmatig wat veren in zijn kont door te zeggen "Amraa good guide", die elke keer weer een hele brede glimlach op zijn gezicht tovert!. Maar missen doen we Unraa natuurlijk wel. Het is toch veel leuker om regelmatig iets te horen over het land, de mensen of het gebied waar je op dat moment doorheen rijdt.

Na een hele lange rit en een paar emotionele dagen is Unraa weer terug bij ons! Ze heeft gelukkig alles goed kunnen afsluiten met haar familie, is duidelijk helemaal op, maar ze is er weer!

Wij zijn blij, het was een klein avontuur in ons grote Mongolië avontuur!