Ben je avontuurlijk aangelegd, hou je van wandelen in ongerepte natuur en door primitieve dorpen, ben je niet vies van water dat naar rook smaakt en van overnachten bij de mensen thuis en heb je geen haast, dan moet je echt een keer naar Bario!! Dit afgelegen gebied in de Kelabit Highlands in het noordoosten van Sarawak op Maleisisch Borneo is alleen bereikbaar met een klein vliegtuig vanaf Miri of Marudi. R. en ik zijn vanaf Miri gevlogen. Om op deze dagelijkse vlucht te komen moet je soms wat geduld hebben, want er is een beperkt aantal plaatsen, maar ga als je in Miri aankomt gelijk naar het vliegveld om een plekje te reserveren. Ook kun je eerst inchecken in een van de guesthouses in de stad en via hen een ticket regelen. Ook als je eenmaal een plek in het vliegtuig hebt weten te bemachtigen is het nog niet zeker dat je kunt gaan, dat hangt van het weer af. Bij teveel bewolking is het moeilijk voor het vliegtuig om te landen (de landingsbaan ligt tussen de bergen) en dan moet het soms terugkeren naar Miri. Maar als je eenmaal in Bario bent wordt het eventuele wachten ruimschoots beloond! Je kunt prachtig wandelen in de omgeving, ook meerdaagse tochten, er zijn alleen zandwegen, geen asfalt, het gebied is bezaaid met rijstvelden, primitieve dorpjes en vriendelijke mensen. Heb je het geluk hier op zondag te zijn, sta dan vroeg op om te zien hoe mensen uit de omliggende dorpen op hun paasbest gekleed naar de kerk van Bario komen. Overnachtingen kun je eventueel al in Miri regelen. Bij de meeste guesthouses kennen ze de accommodaties in Bario (vooral eenvoudige homestays) en kunnen ze een plekje reserveren. R. en ik hebben in Bario bij Reddish (zie [url="http://www.kelabit.net/websites/reddish/bario_lodge.html" target="_blank"]Bariew Backpackers Lodge[/url]) overnacht. Als je nog geen overnachting in Bario hebt geregeld vanuit Miri, vraag dan naar hem op het “vliegveld” als je aankomt in Bario. In deze homestay wordt het eten op een houtskoolvuur klaargemaakt, het water wordt op dezelfde manier gekookt en smaakt naar rook en je krijgt gerookte pompoen voor ontbijt. Heel lokaal dus allemaal. Toen R. en ik er waren was er geen enkele andere toerist in het dorp, we hadden dus echt het gevoel even helemaal weg te zijn van de “tourist-trail”. We zijn 4 dagen gebleven en hebben genoten! (zie eventueel mijn foto van vandaag).