Mijn zoon mocht dit jaar voor de eerste keer met mij mee als assistent voor een fotoshoot naar Jordanië. Ik zou daar panoramafoto’s gaan maken bij Petra en in de woestijn van Wadi Rum. Ons contact liep via ‘Film Production in Jordan’ die ons begeleidde.

Net toen wij uit de woestijn terugkeerden zagen we dat er grote tenten en een podium werden opgebouwd. Een drietal passerende bedoeïenen vertelden ons dat in verband met de verjaardag van koning Abdullah (30 januari) de volgende ochtend een kamelenrace gehouden werd. Diverse bedoeïenenstammen vanuit de verre omtrek zouden daar aan mee doen. De race zou om 11.00 uur starten.

Voor ons reden genoeg om de volgende ochtend terug te keren om dit spektakel mee te kunnen maken. Er deden naar schatting zo’n 25 kamelen aan de race mee die over een afstand van 5,8 km ging.
De start was op een random plek in de woestijn en eindigde bij het opgebouwde tentenkamp.

Bij de start hadden zich inmiddels naar schatting zo’n 70 terreinwagens verzameld, voornamelijk kingcaps afgeladen met opgetogen supporters en familieleden. Wij hadden zelf een Mitsubishi Pajero en onze gids/chauffeur had er erg veel zin in..

Na het startschot vertrokken niet alleen de kamelen, maar ook alle jeeps die lukraak meereden als een soort van rijdende tribunes! Schuddend en schreeuwend denderden de auto’s met de passagiers over het ruige terrein. Grote stofwolken vormden de contouren van deze bizarre groep.
De aanblik deed me denken aan een scéne uit ‘Mad Max’

De kamelen galoppeerden in volle vaart over het parcours. De jockeys bereden de kamelen zonder zadel waardoor ze ongecontroleerd op de ruggen van de kamelen stuiterden, aangemoedigd door de rijdende menigte. Met een stok of zweep sloegen ze wild links en rechts op het achterwerk van hun kameel. Het was een wonder dat er niemand vanaf viel want dat zou catastrofale gevolgen hebben gehad met al die jeeps erom heen!

Na het passeren van de groep sprongen we weer in de auto om vervolgens de hele meute weer in te halen zodat we opnieuw stelling konden nemen om weer foto’s te kunnen maken. Dit hebben we in totaal 3 x kunnen doen tot aan de finish.

Schuimbekkend en uitgeput kwamen de eerste kamelen over de finish. De jockeys werden binnengehaald als ware helden door een uitsluitend mannelijke menigte. Er werden zelfs enkele pistoolschoten in de lucht afgevuurd! Maar niemand keek daar van op.
Na de officiële toespraken van lokale hoogwaardigheidsbekleders volgden de prijsuitreikingen. De mannen droegen voornamelijk witte gewaden met op hun hoofd een tulband. (Keffiyeh) Het zag er prachtig uit. Na een uurtje werden de eerste kamelen al weer achter in de kofferbak gepropt om weer terug te keren naar hun kampement.

Toen ook wij weer in onze auto stapten zagen we pas wat een puinhoop we tijdens de rit in onze auto hadden gemaakt. Door alle kuilen en bulten lagen koffers en proviand dusdanig door elkaar alsof de complete inhoud van de jeep door een blender was gegaan.

Een onvergetelijke ervaring die illustreert hoe puur het leven in de woestijn is. En mijn zoon? Die heeft in een week meer meegemaakt dan thuis in een heel jaar;)

Tip: plan je reis rondom een nationale feestdag zodat je ook getuige kan zijn van lokale festiviteiten vol cultuur en traditie.